Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2011 r., sygn. IV SA/Po 1115/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska, po rozpoznaniu w dniu 06 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi S. O. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] lipca 2011 r., [...], 2. zasądza na rzecz skarżącego od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Po 968/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] oraz poprzedzająca ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2010 r. nr [...].

W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż prowadząc postępowanie w sprawie przyznania świadczenia z tytułu deportacji organ ma obowiązek wyjaśnić, czy strona faktycznie była wywieziona z miejsca zamieszkania w celu wykonywania pracy przymusowej, a jeżeli tak, to należy ustalić czy konkretne skierowanie do pracy strony spełnia warunki uznania za deportację w rozumieniu ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 z późn. zm. - dalej ustawa o świadczeniu pieniężnym) i uzasadnia przyznanie świadczenia pieniężnego. Sąd wyjaśnił, iż ustalenia te, stanowiące podstawę rozstrzygnięcia, winny znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji.

Sąd stwierdził, że organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przytoczył fragmenty uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego ze sprawy K 49/07, a rozpoznaniu i analizie sprawy z wniosku skarżącego poświęcił jedynie parę linijek tekstu. Jak wynika z uzasadnienia decyzji (przedostatni akapit) organ przyjął, że nastąpiło wywiezienie do pracy przymusowej, nie wskazał jednak na jakich dowodach się oparł. Następnie organ przyjął, że ponieważ wywiezienie miało miejsce do miejscowości pobliskiej ("w pobliżu miejsca stałego zamieszkania - S.") nie nastąpił fakt deportacji wskazany w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. Organ przy tym nie wskazał okoliczności, które za takim wnioskiem przemawiają.