Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Łd 769/11

Dnia 21 września 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Zgierski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2011 roku sprawy ze skargi S. Z. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...].

Uzasadnienie

II SA/Łd 769/11

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił S.Z. przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego wskazując, że wnioskodawca wykonywał pracę w pobliżu stałego miejsca zamieszkania.

Na skutek skargi strony Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 22 października 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 727/10, uchylił decyzje Kierownika Urzędu, wskazując na konieczność dogłębnej analizy okoliczności sprawy.

Ponownie rozpoznając sprawę organ, postanowieniem z dnia [...], przeprowadził dowód z przesłuchania strony oraz wystąpił o dodatkowe informacje do Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie, a następnie decyzją z dnia 11 marca 2011 r. odmówił wnioskodawcy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

Po złożeniu przez S.Z. wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, decyzją z dnia [...], utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...].

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że art. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) przewiduje prawo do świadczenia pieniężnego dla osób, które podlegały represjom określonym w ustawie, z tym że nie wszystkich osób, które doznały represji okresu wojennego i powojennego. Nie dotyczy też wszystkich rodzajów i form represji, jakim w tym okresie poddani byli obywatele polscy. Omawiana ustawa przewiduje pewien ograniczony zakres rekompensat dla konkretnie ustalonych grup ofiar, z tytułu ściśle określonych rodzajów represji. Rodzaje represji, których doznanie, z zastrzeżeniem wymagań art. 1 ustawy, uprawnia do ubiegania się o przyznanie świadczenia pieniężnego, zostały wymienione enumeratywnie w art. 2 ustawy i obejmują: