Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 listopada 2011 r., sygn. II SA/Wr 603/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia NSA Halina Kremis - spr. Protokolant asystent sędziego Malwina Jaworska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 listopada 2011 r. sprawy ze skargi B. G. - K. i Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 19 kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia obejmującego budowę stacji bazowej telefonii komórkowej sieci A. nr [...]wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi B. K. i Z. K. złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 19 kwietnia 2011 r. o nr [...].

Zaskarżonym orzeczeniem Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia 24 marca 2010 r. nr [...], ustalającą warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego dla zamierzenia obejmującego budowę stacji bazowej telefonii komórkowej sieci A. nr [...] wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, przewidzianej do realizacji we W. przy ul. S. na działce oznaczonej geodezyjnie nr [...], AM-4, obręb W..

Postępowanie administracyjne, w którym wydano zaskarżone w sprawie decyzje, zostało wszczęto z wniosku inwestora - A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. z 8 czerwca 2007 r. W trakcie postępowania Prezydent W. uzgodnił projekt decyzji ustalającej warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego - postanowienie z dnia 16.02.2010 r., D. Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków - postanowienie z dnia 12.11.2007 r., Marszałkiem Województwa D. - postanowienie z dnia 13.10.2008 r. oraz uzyskał opinię Dowództwa Sił Powietrznych - pismo z dnia 05.02.2010 r., Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody - pismo z dnia 10.09.2007 r., Zarządu Dróg i Komunikacji - pismo z dnia 17.08.2007 r., Biura Rozwoju W.; pismo z dnia 26.07.2007 r.; Wydziału Środowiska i Rolnictwa UM W. - pismo z dnia 02.02.2009 r. W wydanej w dniu 24 marca 2010 r. decyzji organ I instancji określił dane techniczne stacji bazowej telefonii komórkowej, obejmującej budowę wieży rurowej o wysokości ok. 27 m n.p.t., instalację 3 anten sektorowych AS02 ukierunkowanych na azymuty: 0°, 120°, 240°, wysokość zainstalowania: ok. 26,3 m n.p.t. (środek geometryczny anten), pasmo nadawania każdej anteny: 2000 MHz, tilt: 0°-10°, moc promieniowana każdej anteny EIRP = 1489,4 W, 5 anten parabolicznych linii radiowych: RL1, RL2, RL3, RL4, RL5, skierowanych na azymuty: 108°, 136°, 158°, 180°, 205°, wysokość zainstalowania: 25,0 m n.p.t., posadowienie szaf technicznych na gruncie. W zakresie ustaleń dotyczących ochrony środowiska i zdrowia ludzi organ przyjął, że planowana inwestycja nie należy do przedsięwzięć, o których mowa w art. 59 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.) i nie znajduje się w katalogu zawartym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573, z późn. zm.). Organ I instancji ustalił, że objęte wnioskiem przedsięwzięcie zlokalizowane jest poza granicami obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody, w tym poza obszarami Natura 2000. W związku z powyższym projekt decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla tego przedsięwzięcia nie wymagał uzgodnienia z Wojewodą (Wojewódzkim Konserwatorem Przyrody), zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W zakresie ustaleń dotyczących ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej przyjęto w decyzji, że planowane prace związane z realizacją inwestycji zlokalizowane są na terenie wsi o metryce średniowiecznej, uznanej w rozumieniu ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, za zabytek (Dz. U. Nr 162 z 2003 r. poz. 1568 z późniejszymi zmianami, art. 6 ust. 1 pkt 1 i 3). Organ I instancji przyjął uwarunkowania konserwatorskie, zgodnie z pismem D. Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 18 sierpnia 2007 r. W zakresie wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich organ wydający decyzję, powołując się przez analogię do przepisu art. 144 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) przyjął, że inwestor powinien przy wykonywaniu swego prawa powstrzymywać się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych, w tym od działań polegających na pozbawieniu kogokolwiek dostępu do drogi publicznej. Określając warunki ochrony przed uciążliwościami powodowanymi przez zakłócenia elektryczne i promieniowanie organ I instancji ustalił, że planowana inwestycja nie może emitować pól elektromagnetycznych wyższych niż określone w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska z dnia 30 października 2003 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. Nr 192, poz. 1883).