Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 padziernika 2011 r., sygn. II SA/Kr 937/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Zimmermann Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Jacek Bursa (spr.) Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2011 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 7 marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy skargę oddala

Uzasadnienie

Wójt Gminy Z. decyzją znak [...] , Nr [...] wydaną [...] października 2010 r. na podstawie art. 104 w zw. z art. 155 § 1 k.p.a. oraz w zw. z art. 60 ust. 1 i art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717 ze zm.) odmówił ustalenia na rzecz M.B. warunków zabudowy dla inwestycji pn.: "Budowa budynku mieszkalnego, jednorodzinnego wraz z budową wjazdu oraz budową sieci infrastruktury technicznej: woda, gaz, prąd na dz. nr 1 , 2 lub 3

w R. "

W uzasadnieniu organ stwierdził, że działka nr 1 w R. , na której planuje się przedmiotową inwestycję, nie jest obecnie objęta planem miejscowym. Dlatego też konieczne było zbadanie, czy zamierzenie inwestycyjne spełnia wymogi wynikające z art. 61 ust. 1 pkt. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003 roku

w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy

i zagospodarowania terenu. Mając na uwadze zapisy art. 86 ustawy o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym rozpoczęto procedurę ustalenia warunków zabudowy w oparciu o dyspozycje art. 59 i 61 ustawy.

Organ zaznaczył, że ustalenie warunków zabudowy w drodze decyzji jest możliwe w przypadku łącznego spełnienia wszystkich warunków, zawartych w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dodał, że zgodnie

z ogólną zasadą, jaką jest wolność zagospodarowania przestrzennego osoba posiadająca tytuł prawny do nieruchomości może ją zagospodarowywać o tyle dowolnie, o ile mieści się to w granicach obowiązującego prawa. Wyznacznikiem rozstrzygnięcia merytorycznego decyzji o warunkach zabudowy jest więc zgodność projektowanej inwestycji z przepisami prawa powszechnie obowiązującego.