Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 wrzenia 2011 r., sygn. VII SA/Wa 2348/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant ref. staż. Bartłomiej Grzybowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2011 r. sprawy ze skargi T. M. i J. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) października 2010r. znak: (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia (...) października 2010r., znak (...) Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku T. i J. M. - utrzymał w mocy własną decyzję z dnia (...) sierpnia 2010r, znak: (...), którą po wszczęciu postępowania z urzędu stwierdził nieważność decyzji (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. z dnia (...) kwietnia 2009r., nr (...) oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (...) z dnia (...) marca 2009r, nr (...) udzielającej pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. (...).

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że kontrolowana decyzja organu wojewódzkiego utrzymująca w mocy decyzję o pozwoleniu na użytkowanie została wydana z rażącym naruszeniem art. 59 ust. 1 ustawy Prawo budowlane w związku z art. 138 § 1 k.p.a. i art. 153 Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi albowiem w stanie sprawy faktycznym i prawnym obowiązującym w dacie wydania badanej decyzji, brak było podstaw do utrzymania w mocy decyzji udzielą pozwolenia na użytkowanie, gdyż nie było już w obrocie prawnym decyzji zatwierdzającej projekt budowlany zamienny i zezwalającej na wznowienie robót budowlanych, co wypełnia przesłankę określoną w art. 156 1 pkt 2 k.p.a. obligującą do stwierdzenia nieważności tej decyzji.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, że podstawą prawną materialną badanych w trybie nieważności decyzji organu stopnia podstawowego i wojewódzkiego był art. 59 ust. 1 ustawy Prawo budowlane z 1994r. Decyzja o pozwoleniu na użytkowanie kończy proces inwestycyjny, w przypadku istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę, co miało miejsce w niniejszej sprawie.