Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 maja 2011 r., sygn. III SA/Wa 3142/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Golat (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Protokolant st. sekr. sąd. Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2011 r. sprawy ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji orzekającej o odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z 19 sierpnia 2008 r. W. M. (dalej powoływany jako "Skarżący") zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej w W. o stwierdzenie nieważności decyzji tego organu z dnia [...] lipca 2007 r. w sprawie [...] utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] grudnia 2006 r. o Nr [...]. Jako podstawę stwierdzenia nieważności decyzji wskazał art. 248 § 1 i art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.

W uzasadnieniu wniosku Skarżący wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] grudnia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. orzekł o jego odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r. Decyzję doręczono Skarżącemu w dniu 2 stycznia 2007 r. W odwołaniu od tej decyzji Skarżący podniósł, że zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu, gdyż decyzję organu I instancji doręczono po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Następnie decyzją z [...] lipca 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, że ustawodawca w art. 12 Ordynacji podatkowej uregulował kwestię sposobu obliczania terminów. Wydzielenie regulacji sposobu obliczania terminu z regulacji zawartej w Dziale IV postępowanie podatkowe powoduje, że unormowany sposób obliczania terminu ma zastosowanie zarówno do terminów materialnych, jakim jest termin określony w art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej, jak i terminów procesowych. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 5 Ordynacji podatkowej jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę i niedzielę lub inny ustawowo dzień wolny od pracy (1 stycznia 2007 r.), to za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu wolnym lub dniach wolnych od pracy, a więc dzień 2 stycznia 2007 r. był ostatnim dniem terminu do doręczenia decyzji organu I instancji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00