Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 października 2007 r., sygn. I SA/Po 902/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia NSA Stanisław Małek as. sąd. WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Kamila Kozłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 października 2007r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 14 kwietnia 2000r. do 31 grudnia 2000r. oddala skargę /-/K. Nikodem /-/E. Brychcy /-/St. Małek

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] Przedsiębiorstwo A. S.A. w W. zwróciło się do Dyrektora Izby Skarbowej o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Izby Skarbowej nr [...] z [...] i poprzedzającej ją decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej nr [...] z dnia [...] w sprawie określenia zobowiązania oraz zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych Przedsiębiorstwa A. Spółka Akcyjna w W. za okres od 14 kwietnia 2000 do 31 grudnia 2000 r.

Jako podstawę prawną strona wskazała przepis art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Zdaniem strony organ dopuścił się rażącego naruszenia prawa, gdyż do rozliczenia podatku przyjął bilans przedsiębiorstwa państwowego z dnia 30 listopada 2000 r. traktując go jako bilans zamknięcia i na tej podstawie wywiódł skutki podatkowe, co spowodowało naruszenie art. 93 § 1 i 94 ustawy Ordynacja podatkowa. Spółka podnosi, że zgodnie z art. 12 pkt 2 ustawy o rachunkowości w brzmieniu obowiązującym w 2000 r. księgi rachunkowe zamyka się na dzień zakończenia działalności, w tym sprzedaży i zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, oraz na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej, postawienia w stan likwidacji lub upadłości - nie później niż w ciągu trzech miesięcy od dnia tych zdarzeń. W ocenie strony sporządzony na dzień 30 listopada 2000 r. bilans przedsiębiorstwa państwowego nie był bilansem zamknięcia. W dniu 30 listopada 2000 r. została zawarta przez Przedsiębiorstwo A. S.A. umowa o oddanie mienia Skarbu Państwa, tj. przedsiębiorstwa państwowego - Przedsiębiorstwa B. w W. do odpłatnego korzystania w trybie art. 39 oraz 51-54 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. nr 118 poz. 561, ze zm.) , zatem Przedsiębiorstwo A. S.A. w W. weszło w ogół praw i obowiązków po przedsiębiorstwie państwowym. Tymczasem organ podatkowy założył w błędny sposób, że w dniu 30 listopada 2000 r. miała miejsce likwidacja jednego podmiotu i rozpoczął się byt prawny innego podmiotu, tj. Przedsiębiorstwa A. S.A. w W. W wyniku tego założenia organ podatkowy określił zobowiązanie podatkowe dla oby podmiotów, pomijając kwestię następstwa prawnego, co doprowadziło do zachwiania neutralności podatkowej przy przekształceniu w trybie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. W decyzji [..] organ odmówił zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów produkcji w toku. We wniosku strona powołała się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia [...], sygn. akt [...].