Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 maja 2011 r., sygn. II SA/Ol 166/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Adam Matuszak Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Iławie z dnia 12 stycznia 2011 r., nr IV/30/2011 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; II. orzeka, ze zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że pismem z dnia 24 lutego 2011r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski wywiódł skargę na uchwałę Nr IV/30/2011 Rady Miejskiej w Iławie z dnia 12 stycznia 2011r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego całego obszaru miasta Iławy, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Skarżący wskazał, że art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w sposób ścisły określa kolejność i czynności podejmowane przez organ wykonawczy gminy

w toku procedury planistycznej. Natomiast art. 19 tej ustawy reguluje, że jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego, w tym także uwzględnienia uwag do projektu planu, to czynności, o których mowa w art. 17, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian, z tym, że przedmiotem ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu objęta zmianą. Wobec tych regulacji prawnych w ocenie skarżącego należy przyjąć, że projekt planu miejscowego wyłożony do publicznego wglądu i plan uchwalony przez radę gminy powinny być tożsame, chyba, że zostały wprowadzone do projektu planu miejscowego zmiany bądź przez organ wykonawczy gminy wynikające

z rozpatrzenia uwag, co do których w niezbędnym zakresie zostały ponowione uzgodnienia lub przez radę gminy, której decyzja o dokonaniu zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego pociąga za sobą konieczność powtórzenia procedury w zakresie niezbędnym do ich wprowadzenia (art. 19 ustawy). Według skarżącego na gruncie przedmiotowej sprawy nie wszystkie rozbieżności planu wyłożonego do wglądu w stosunku do planu przyjętego wynikały z przyjętych uwag lub dokonanych zmian przez organ stanowiący. Tymczasem wobec tych zmian nie zastosowano wymaganej procedury ponownego uzyskania stosownych uzgodnień, co w takiej sytuacji jest wymogiem proceduralnym wynikającym z ustawy o planowaniu