Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Kr 1136/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie : WSA Małgorzata Brachel-Ziaja WSA Mariusz Kotulski (spr.) Protokolant : Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi M.J. , K.P. , R.S. , M.S. i E.T. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia 19 grudnia 2007 r. nr XXXI/398/07 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Czyżyny Dąbie" skargę oddala

Uzasadnienie

W dniu 19 grudnia 2007r. Rada Miasta Krakowa podjęła uchwałę Nr XXXI/398/07 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Czyżyny - Dąbie".

Skargę na w/w uchwałę skierowali do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie: M.J. , K.P. , R.S. , M.S. , E.T. , reprezentowani przez pełnomocnika radcę prawnego M.S. , wnosząc o jej unieważnienie. Ze względu na naruszenie interesu prawnego w związku z wejściem w życie przedmiotowej uchwały, skarżący zwrócili się pismem z dnia [....] 2010r. do Rady Miasta Krakowa o usunięcie naruszenia interesu pranego.

W uzasadnieniu skargi wskazano, iż skarżący są współwłaścicielami następujących nieruchomości, objętych regulacjami zaskarżonej uchwały: M.J. - nr [....] , K.P. - nr [....] , R.S. - nr [....] oraz [....] , M.S. - nr [....] oraz [....] , E.T. - nr [....] . Dalej podniesiono, że zgodnie z utrwalonym już poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który nie podziela jednego z poglądów prezentowanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oraz poglądów stanowiących stały element odpowiedzi na skargi Rady Miasta Krakowa, jedynym wystarczającym z punktu widzenia konstytucyjnych gwarancji prawa do sądu, uzasadnieniem dla legitymacji skarżących jest fakt, iż plan ich dotyczy. W ocenie skarżących, bez znaczenia z punktu widzenia legitymacji jest czy postanowienia planu ograniczają czy polepszają ich sytuację albowiem legitymacja jest kwalifikacją formalną a nie merytoryczną. l wbrew w/w poglądowi WSA w Krakowie nie ten ma legitymację, kogo interes prawny lub uprawnienie jest naruszone, a ten kto ma interes prawny w skarżeniu. Gdyby przyjąć pogląd przeciwny w istocie przesłanką legitymacji byłaby przesłanką wyrokowania - innymi słowy nie byłoby możliwe wydanie wyroku negatywnego w przypadku stwierdzenia istnienia legitymacji, a legitymacja automatycznie implikowałaby wyrok pozytywny.