Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 marca 2011 r., sygn. IV SA/Wr 27/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński, Sędziowie Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.), Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Protokolant Dorota Hurman, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 16 marca 2011 r. sprawy ze skargi H. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej dla osób starszych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., po rozpatrzeniu odwołania H. P. od decyzji Kierownika Działu Pomocy Instytucjonalnej Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] nr [...] zmieniającej decyzję nr [...] z dnia [...] i ustalającej od dnia 1 maja 2010 r. opłatę ponoszoną przez H.P. za pobyt w Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku "S." we W. w wysokości 1.881,37 zł, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., kwestionowaną decyzję utrzymało w mocy.

Jak podało Kolegium w uzasadnieniu decyzji, decyzją z dnia [...] organ I instancji zmienił decyzję z dnia [...] i ustalił od dnia 1 maja 2010 r. ponoszoną przez stronę opłatę za pobyt w Domu Pomocy Społecznej w wysokości 1881,37 zł. Jednocześnie poinformował, że opłata ponoszona przez Gminę W. wynosi 1.048,48 zł miesięcznie. Nadto wskazał, że konieczność ponownego ustalenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej wynika ze zmiany wysokości dochodu strony w związku z waloryzacją emerytur i rent oraz zmianą wysokości kosztów utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej "S." we W.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji H. P. podniósł, że organ ten błędnie ustalił wysokość ponoszonej przez niego opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej, naruszając przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (art. 141 ust. 3), ustawy o osobach deportowanych do robót przymusowych w czasie wojny oraz przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie odwołującego się, dodatek pielęgnacyjny oraz dodatek za represje wojenne, w świetle wyżej wymienionych przepisów, nie podlegają wliczeniu do dochodu stanowiącego podstawę ustalenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej, a organ I instancji nie wskazał w podstawie prawnej decyzji przepisów ustawy o pomocy społecznej, które pozwalałby na odmienną interpretację. Z kolei, podanie w uzasadnieniu decyzji końcowych wyników wyliczeń organu, bez ich wyjaśnienia i "rozpisania", uniemożliwia mieszkańcowi domu pomocy społecznej rozeznanie się w meritum sprawy i czyni go bezradnym.