Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. II SA/Rz 1155/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Małgorzata Wolska Sędziowie SO (del.) Anna Bembenek WSA Joanna Zdrzałka /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 23 lutego 2011 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego M. M. kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

II SA/Rz 1155/10

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] Prezydent Miasta [...] działając na podstawie art. 144 ust. 1, art. 145 ust. 1, art. 146 i art. 148 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102 poz. 651, ze zm.)- zwanej dalej u.g.n. oraz art. 104 k.p.a. w związku z uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej [...] z dnia [...] czerwca 2000 r., ustalił dla M. M., właściciela działki nr ewid. 788 o pow. 0,12 ha obr. [...] położonej w P. przy ul. T., opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej tj. sieci kanalizacyjnej w wysokości 1.440 zł, płatną w terminie 14 dni od dnia kiedy decyzja stanie się ostateczna.

W odwołaniu od tej decyzji, złożonym w zbiorowym piśmie z dnia 12 sierpnia 2010 r., i potwierdzonym pismem z 23.08.2010 r., M. M. wniósł o "odstąpienie od decyzji ustalających opłaty adiacenckie". Powołując się na przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami (art. 143 ust. 1, art. 144 ust. 1 i 2) oraz Konstytucję wskazał, że nieruchomości położone przy ul. T. wykorzystywane są na cele rolne i leśne, a ich właściciele płacą podatek rolny na rzecz miasta. Decyzje naliczające opłatę adiacencką zostały skierowane tylko do właścicieli nieruchomości zabudowanych, co jest sprzeczne z powołanymi wyżej ustawami, w tym, art. 2 i 84 Konstytucji. Wskazał, że właściciele posesji położonych przy ul. T. sfinansowali w całości budowę sieci gazowej i wodociągowej, co powinno stanowić podstawę do zwolnienia ich z opłat adiacenckich za inne urządzenia infrastruktury technicznej. Zarzucił, że przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami dyskryminują część obywateli, pozwalają na naliczenie opłat adiacenckich w stosunku do części osób i w różnych wysokościach, pomijając pozostałych mieszkańców miasta.