Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Gl 1153/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Protokolant Katarzyna Kot, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi B. i K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. - w dalszej części uzasadnienia określane słowem "Kolegium" - utrzymało w mocy na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2006 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm. ) oraz art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych ( Dz. U. Nr 79,poz. 856 z 2001 r. z późn. zm. ) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych ( Dz. U. Nr 198, poz. 1925 ) decyzję Prezydenta Miasta R. z dnia [...] Nr [...] w sprawie zmiany wymiaru podatku od nieruchomości na rok 2006 B. i K. małżonkom S. (S.).

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia stwierdzono, że decyzją z dnia [...] organ I instancji zmienił - na podstawie art. 254 Ordynacji podatkowej - wymiar podatku od nieruchomości na rok 2006 z kwoty [...]zł. na kwotę [...]zł. Od decyzji wniesione zostało odwołanie, w którym podatnicy twierdzili, iż budynek został błędnie zakwalifikowany, jako niemieszkalny. Dodatkowo nie zgadzali się z zastosowaniem do opodatkowania najwyższej stawki podatkowej, przewidzianej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., decyzją Nr [...] z dnia [...] uchyliło rozstrzygnięcie organu podatkowego I instancji. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Prezydent Miasta R. wydał nową decyzję Nr [...] z dnia [...], którą zmienił wymiar podatku od nieruchomości na rok 2006 ustalony decyzją Nr [...] z dnia [...] z kwoty [...]zł. do kwoty [...]zł. Od decyzji ponownie wniesione zostało odwołanie, w którym podatnicy nie zgadzając się z decyzją Prezydenta Miasta R. podtrzymali stanowisko zaprezentowane w odwołaniu z dnia 1 kwietnia 2009 r. Rozpoznając odwołanie, Kolegium podniosło, że zgodnie z art. 254 § 1 Ordynacji podatkowej, decyzja ostateczna, ustalająca lub określająca wysokość zobowiązania podatkowego na dany okres, może być zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, jeżeli po jej doręczeniu nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie lub określenie wysokości zobowiązania, a skutki wystąpienia tych okoliczności zostały uregulowane w przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania decyzji. Organ wskazał ponadto, że stawka podatkowa uzależniona jest między innymi od sposobu wykorzystania nieruchomości oraz od rodzaju przedmiotu opodatkowania. Inna jest więc stawka podatkowa dla budynków mieszkalnych, inna natomiast dla budynków mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, czy też budynków związanych z działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 1 a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uznaje się te budynki, grunty i budowle, które są w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Zasadą jest, że opodatkowaniu stawką właściwą dla budynków związanych z działalnością gospodarczą podlegają wszystkie budynki będące w posiadaniu przedsiębiorcy, za wyjątkiem jednak znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorcy budynków mieszkalnych chyba że budynki te lub ich części są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.