Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Gd 478/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Marta Sankiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 19 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi F. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 4 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 30 marca 2010 r. nr [...], 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego F. K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 30 marca 2010 r., wydaną na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 marca 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzickich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm. - zwanej dalej ustawą), odmówił F. K. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ww. ustawie.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Kierownik Urzędu wskazał na definicję represji określoną w art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy, zgodnie z którą represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt: K 49/07 (Dz. U. Nr 220, poz. 1734) stwierdzający, że art. 2 pkt 2 ustawy, w zakresie w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennych państwa polskiego, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, organ wskazał, że niezbędnym warunkiem uzyskania prawa do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie jest udowodnienie wykonywania pracy przymusowej połączonej z wysiedleniem (wyrwaniem) z dotychczasowego środowiska. Jak dalej wskazał organ, ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, ze strona w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. W ocenie organu zatem, wykonywana przez stronę praca nie przybrała szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w cytowanym wyżej wyroku Trybunału, tzn. nie była ona połączona z wysiedleniem i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.