Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 listopada 2010 r., sygn. II SA/Rz 833/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka WSA Zbigniew Czarnik /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 23 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Gminy [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Starosty Powiatu [...] z dnia [...] września 2009 r. nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Wojewody [...] na rzecz strony skarżącej Gminy [...] kwotę 200 zł /słownie: dwieście złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] Wojewoda uchylił decyzję Starosty Powiatu Rz. z dnia [...] września 2010 r., nr [...] ustalającą odszkodowanie za nieruchomość oznaczoną jako działka nr 499/9 o pow. 0,0070 ha przechodzącą z mocy prawa na własność Gminy H. na podstawie decyzji Starosty Powiatu Rz. z dnia 18 czerwca 2009 r. zezwalającej na realizację inwestycji drogowej. W podstawie prawnej decyzji organ odwoławczy wskazał art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. nr 98, z 2000 r., poz. 1071 ze zm.) dalej: k.p.a. oraz art. 9 a, art. 128 ust. 1, art. 129 ust. 5, art. 130, art. 134 i art. 150 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. nr 261, z 2004 r., poz. 2603 ze zm.). Uzasadniając rozstrzygnięcie Wojewoda Podkarpacki stwierdził, że odwołanie T. T. musiało być uwzględnione, gdyż decyzja Starosty Powiatu Rz. narusza prawo. Organ drugiej instancji przyjął, że podstawą ustalenia odszkodowania był operat szacunkowy sporządzony przez biegłego w sposób nie odpowiadający § 36 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego (Dz.U. nr 207, poz. 2109). Wskazany przepis ustala zasady szacowania wartości nieruchomości zajętych pod drogi publiczne. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu przy określaniu wartości rynkowej takich nieruchomości stosuje się podejście porównawcze, przyjmując ceny uzyskane przy sprzedaży gruntów odpowiednio przeznaczonych lub zajętych pod drogi. W przypadku braku takich cen zastosowanie znajduje § 36 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, według którego wartość działek określa się jako iloczyn 1 m2 gruntów, z których wydzielono działki zajęte pod drogi, przy czym jeżeli wartość gruntów, z których wydzielono działki pod drogi jest niższa od wartości gruntów przeznaczonych na drogę, to tak określoną wartość powiększa się o 50 %. W ocenie Wojewody, biegły rzeczoznawca przyjmując jako podstawę wyliczenia wartości działki nr 499/9 wartość gruntów, z których ta działka została wydzielona działał niezgodnie z prawem. Powinien wartość ustalić wykorzystując podejście porównawcze, a nie stosować regułę wskazaną w § 36 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia. Z tego powodu odwołanie zostało uwzględnione, decyzja organu pierwszej instancji uchylona, a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia.