Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. I SA/Ol 644/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod Sędzia WSA Renata Kantecka Protokolant Monika Gajowniczek po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 4 listopada 2010r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2007r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza z dnia "[...]" w części dotyczącej określenia Spółce A z siedzibą w W. zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r. w wysokości 196.401 zł oraz uchyliło tę decyzję w części dotyczącej odmowy stwierdzenia nadpłaty podatku od nieruchomości za 2007 r. w kwocie 8.650 zł i umorzyło w tej części postępowanie w sprawie.

Wnioskiem z dnia 7 stycznia 2010 r. Spółka A zwróciła się o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]". Według strony decyzja ta rażąco naruszyła art. 21 § 3 w zw.z art. 207 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), powoływanej dalej jako O.p., oraz w zw. z art. 6 ust. 9 pkt 1 i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.), powoływanej dalej jako u.p.o.l. Motywując wniosek, strona wskazała, że w/w decyzja nie objęła wszystkich obiektów podatnika znajdujących się na terenie Gminy podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości (pominięto budki telefoniczne).

Decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło stwierdzenia nieważności własnej decyzji ostatecznej z dnia "[...]". W uzasadnieniu organ wskazał, iż w art. 247 § 1 O.p. skatalogowane zostały przesłanki, których wystąpienie, upoważnia organ podatkowy do stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej. Zgodnie z pkt 3 powołanego przepisu organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Zdaniem organu, w przedmiotowej sprawie nie wystąpiła przesłanka rażącego naruszenia prawa. W ocenie Kolegium, żaden z powołanych przez podatnika przepisów nie obliguje organów podatkowych wprost do objęcia jedną decyzją podatkową wszystkich przedmiotów opodatkowania. Organ zgodził się z twierdzeniem strony, że decyzja winna obejmować wszystkie przedmioty opodatkowania należące do tego samego podatnika wykazane w deklaracji podatkowej. Jednocześnie wskazał, że skoro sam podatnik złożył dwie deklaracje podatkowe, w których wykazał różne przedmioty opodatkowania, a jedna z deklaracji nie budziła wątpliwości organu, to powstaje pytanie, czy organ podatkowy I instancji winien był objąć decyzją określającą tylko te obiekty, które w jego ocenie zostały nieprawidłowo wykazane, czy też konieczne jest objęcie tą decyzją wszystkich nieruchomości należących do danego podatnika, wynikających z obu deklaracji podatkowych. W ocenie Kolegium, wątpliwość ta powoduje, że jakkolwiek doszło w tej sprawie do naruszenia prawa, to nie miało ono charakteru rażącego. Organ wskazał przy tym, że kwestia nieobjęcia decyzją określającą budek telefonicznych nie była podnoszona przez podatnika w postępowaniu podatkowym.