Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 sierpnia 2010 r., sygn. I SA/Wr 470/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA Marek Olejnik (sprawozdawca), Protokolant Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy :

Skarżoną decyzją z [...]r. (nr [...] ), Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. (dalej: Dyrektor Izby Skarbowej), po rozpatrzeniu odwołania D. G. (dalej także: strona/ podatniczka/skarżąca), uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. (dalej: Naczelnik Urzędu Skarbowego) z [...]r. (nr [...] ), określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za luty 2003 r. w wysokości 2.215 zł i określił to zobowiązanie w kwocie 2.157 zł. Jako podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał art. 233 § 1 pkt 2 lit. a/ ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: O.p.) oraz art. 2 ust. 1, art. 10 ust. 2, art. 18 ust. 1, art. 19 i art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. - dalej: ustawa VAT).

Organ drugiej instancji - dokonując oceny objętej odwołaniem decyzji w zakresie rozliczenia podatku VAT naliczonego - stwierdził, że strona nieprawidłowo, tj.

z naruszeniem art. 19 ust. 1 ustawy VAT, odliczyła podatek naliczony z faktury dotyczącej opłat za energię elektryczną, dostarczaną do lokalu przy ul. Ł. 19 oraz usług telekomunikacyjnych, świadczonych dla lokalu przy ul. D. 15 w K.. Uznał, iż opłaty te nie były związane ze sprzedażą opodatkowaną VAT. Wskazał, że z zebranego materiału dowodowego wynika, iż siedziba prowadzonej przez podatniczkę firmy mieściła się od [...]1993 r. w K. przy ul. K. 2. Natomiast lokal przy ul. Ł. 19, stanowiący własność strony, nie był w ogóle - w 2003 r. - wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej (nie był także wynajmowany, nie prowadzono w nim prac remontowych i adaptacyjnych). Zdaniem organu, uzupełnienie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej o dodatkowe miejsce prowadzenia działalności (ul. Ł. 19) nie stanowi podstawy - wobec braku innych dowodów - uzasadniającej dokonanie odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej wydatek tytułem opłaty za energię elektryczną. W opinii Dyrektora Izby Skarbowej, podobnie kształtowała się sytuacja z wydatkami związanymi z fakturą VAT, dokumentującą użytkowanie telefonu stacjonarnego, zainstalowanego w lokalu przy ul. D. 15, który - w 2003 r. - był jednocześnie miejscem zamieszkania strony i jej rodziny. Jako gołosłowne potraktował organ oświadczenie podatniczki, że rozmowy prowadzone z telefonu prywatnego służyły wyłącznie celom działalności gospodarczej. Podkreślił, iż strona nie przedstawiła zestawienia rozmów (bilingów) i nie określiła szczegółowo celu przeprowadzonych ze spornego telefonu rozmów. Zauważył, że oprócz telefonu stacjonarnego, zainstalowanego w miejscu zamieszkania, podatniczka posiadała jeszcze dwa inne telefony stacjonarne i dwa telefony komórkowe, które wykorzystywała dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.