Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 sierpnia 2010 r., sygn. I SA/Wr 474/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędzia WSA Marek Olejnik, Protokolant Ewelina Bedyńska, po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2010 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi D. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Skarżoną decyzją z [...] r. (nr [...]), Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. (dalej: Dyrektor Izby Skarbowej), po rozpatrzeniu odwołania D. G. (dalej także: strona/skarżąca), uchylił w całości decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego

w K. (dalej: Naczelnik Urzędu Skarbowego) z [...] r. (nr [...]), określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za czerwiec 2003 r. i określił to zobowiązanie w niższej kwocie. Jako podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: O.p.) oraz art. 2 ust. 1, art. 10 ust. 2, art. 18 ust. 1, art. 19 i art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. - dalej: ustawa VAT).

Organ drugiej instancji - dokonując oceny objętej odwołaniem decyzji w zakresie rozliczenia podatku VAT naliczonego - stwierdził, że strona nieprawidłowo, tj.

z naruszeniem art. 19 ust. 1 ustawy VAT, odliczyła podatek naliczony z faktury dotyczącej opłat za energię elektryczną, dostarczaną do lokalu przy ul. [...] oraz usług telekomunikacyjnych, świadczonych dla lokalu przy ul. [...]

w K.. Uznał, iż opłaty te nie były związane ze sprzedażą opodatkowaną VAT. Wskazał, że z zebranego materiału dowodowego wynika, iż siedziba prowadzonej przez skarżącą firmy mieściła się od 15 kwietnia 1993 r. w K. przy ul. [...]. Natomiast lokal przy ul. [...], stanowiący własność strony, nie był w ogóle - w 2003 r. - wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej (nie był także wynajmowany, nie prowadzono w nim prac remontowych i adaptacyjnych). Zdaniem organu podatkowego, uzupełnienie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej o dodatkowe miejsce prowadzenia działalności (ul. [...]) nie stanowi podstawy - wobec braku innych dowodów - uzasadniającej dokonanie odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej wydatek tytułem opłaty za energię elektryczną. W opinii Dyrektora Izby Skarbowej, podobnie kształtowała się sytuacja z wydatkami związanymi z fakturą VAT, dokumentującą użytkowanie telefonu stacjonarnego, zainstalowanego w lokalu przy ul. [...], który - w 2003 r. - był jednocześnie miejscem zamieszkania strony i jej rodziny. Jako gołosłowne potraktował organ podatkowy oświadczenie strony, że rozmowy prowadzone z telefonu prywatnego służyły wyłącznie celom działalności gospodarczej. Podkreślił, iż strona nie przedstawiła zestawienia rozmów (bilingów) i nie określiła szczegółowo ich celu. Zauważył, że oprócz telefonu stacjonarnego, zainstalowanego w miejscu zamieszkania, strona posiadała jeszcze dwa inne telefony stacjonarne i dwa telefony komórkowe, które wykorzystywała dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.