Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. I SA/Gl 261/10
W stanie prawnym obowiązującym w 2003 r. zastosowanie do określenia podatku metody wynikającej z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wyłączenia z progresją ( Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000 r. z późn. zm. ) mogło dotyczyć wyłącznie dochodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 33 lub 66 ustawy. W żadnym razie przepis ten nie dopuszczał zastosowanie w/w metody do określania podatku przy uwzględnieniu wartości zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 20 a tej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Sędziowie WSA Wojciech Organiściak, Krzysztof Winiarski, Protokolant Izabela Maj - Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2010 r. sprawy ze skargi M. i M. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił w części - na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm. ) - decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia [...] r. Nr [...] oraz obniżył M. i M. małżonkom Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. z kwoty [...] zł. na kwotę [...] zł.,
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. określił M. i M. małżonkom Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie [...] zł., wobec wykazanego przez małżonków w PIT - 36 w kwocie [...] zł. Określając w/w zobowiązanie, organ I instancji przyjął, że: