Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 marca 2010 r., sygn. I SA/Sz 904/09

1. Istotą retrospektywnego zaksięgowania należności celnych (art. 220 ust. 1 WKC), jest doprowadzenie do zgodności kwoty należności celnych wynikającej z przepisów prawa celnego z kwotą zaksięgowaną i wymaganą do uiszczenia od zobowiązanego przez organ celny. Zaksięgowanie retrospektywne dotyczy zatem tylko różnicy między kwotą zaksięgowaną na podstawie art. 218 i 219 WKC, a więc np. na podstawie przyjętego zgłoszenia celnego, a kwotą, która zgodnie z obowią-zującymi przepisami powinna była zostać zaksięgowana, a nie całości kwoty wyni-kającej z długu celnego. Oznacza to, że w przypadku istnienia warunków do księgo-wania retrospektywnego organ celny nie eliminuje z obrotu prawnego przyjętego zgłoszenia celnego, ani też nie podważa istnienia w tym obrocie decyzji będącej pod-stawą do "pierwotnego" księgowania, jeżeli taka decyzja w ogóle została wydana na podstawie art. 23 ust. 3 Prawa celnego, a jedynie w przypadku takim wydaje nową decyzję dotyczącą samej różnicy kwot należności, co niekiedy powodować może istnienie w obrocie prawnym dwóch decyzji rozstrzygających o kwocie należności celnych, jakim podlega określony towar. Jak wynika to jednoznacznie z przepisu art. 51 Prawa celnego, o retrospektywnym zaksięgowaniu kwoty należności wynikającej z długu celnego organ celny rozstrzyga w drodze decyzji.

2. Ustalenie w drodze kontroli "a posteriori" (art. 78 WKC), że należności celne zostały zaksięgowane i zapłacone w wysokości wyższej od prawnie należnej, nie upoważnia organu celnego do wydania decyzji określającej wysokość tych należ-ności w wysokości niższej od zadeklarowanej w zgłoszeniu celnym, a jedynie do dokonania zwrotu tych należności na warunkach określonych w art. 236 WKC.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Anna Sokołowska,, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Edyta Wójtowicz, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 marca 2010 r. sprawy ze skargi "E." Spółki z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu cła oddala skargę