Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 października 2010 r., sygn. V SA/Wa 314/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia WSA - Jolanta Bożek (spr.), Sędzia WSA - Andrzej Kania, Protokolant - Agnieszka Groszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2010 r. sprawy ze skargi D. Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych; oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez "D." Spółki z o.o. z siedzibą w P. (zwaną dalej: "Skarżącą") jest decyzja Dyrektora Izby Celnej w W. z [...] listopada 2009 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w P. z [...] września 2009 r. w przedmiocie odmowy zwrotu cła z tytułu importu towarów. Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym.

[...] października 2004 r. Skarżąca zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu towar określony w 5 pozycjach. Zgłoszenie celne, jako odpowiadające wymogom formalnym określonym w art. 62 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r. ze zm.; zwanego dalej: "WKC"}, zostało przyjęte przez organ celny i zarejestrowane w ewidencji pod nr [...]. Po uiszczeniu zadeklarowanych w zgłoszeniu celnym należności celnych i podatkowych przedmiotowy towar został zwolniony do dyspozycji Importera.

Następnie pismem z [...] lutego 2009 r. pełnomocnik Skarżącej wystąpił do organu celnego z wnioskiem o zwrot, w trybie art. 239 WKC, należności celnych wynikających między innymi z ww. zgłoszenia celnego z [...] października 2004 r. w kwocie [...] zł wraz z odsetkami, które jego zdaniem zostały nienależnie pobrane.

Uzasadniając swój wniosek powołał się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) z 11 grudnia 2007r. w sprawie C-161 /06, w którym stwierdzono, że artykuł 58 aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej sprzeciwia się temu, aby obowiązki zawarte w przepisach wspólnotowych, które nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w języku nowego państwa członkowskiego, jeżeli język ten jest językiem urzędowym Unii, mogły zostać nałożone na jednostki w tym państwie, nawet jeżeli mogły one zapoznać się z tymi przepisami przy użyciu innych środków. Zważywszy na powyższe pełnomocnik Skarżącej stwierdził, że część aktów prawnych, dotyczących stosowania prawa celnego została opublikowana w języku polskim ze znacznym opóźnieniem sięgającym 1 października 2004 r., co było spowodowane koniecznością przetłumaczenia ich na język polski. Tak więc, w jego ocenie istnieją uzasadnione podstawy do wyprowadzenia twierdzenia, iż należności celne pobrane w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 września 2004 r. (a więc przed opublikowaniem powyższych aktów prawnych w języku polskim w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej) są nienależne.