Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2010 r., sygn. VII SA/Wa 2391/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Sędzia WSA Leszek Kamiński, Protokolant Anna Tomaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2010 r. sprawy ze skargi L. L. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary z tytułu nielegalnego użytkowania budynku mieszkalnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] października 2009 r., nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego - utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] września 2009 r., nr [...], którym w oparciu o art. 57 ust. 7 w związku z art. 59 f ust. 1 i ust. 4 ustawy Prawo budowlane wymierzono L. L., karę w wysokości 10.000 zł z tytułu użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej przy ul. [...] w [...] bez dopełnienia wymogów wynikających z art. 54 i 55 ww. ustawy.

Postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie miało następujący przebieg.

Postanowieniem z [...] listopada 2008 r. Prezydent Miasta [...] przekazał zgodnie z właściwością do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...], pismo skarżącego - L. L. z 14 listopada 2008 r. zawierające żądanie wydania zaświadczenia o braku sprzeciwu na zgłoszenie do użytkowania ww. budynku mieszkalnego.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, w piśmie z 4 lutego 2009 r. poinformował L. L., iż do tut. Inspektoratu nie wpłynęło zawiadomienie o zakończeniu budowy dotyczące wskazanej przez niego inwestycji, a tym samym brak jest podstaw do wydania żądanego zaświadczenia.

W dniu 10 sierpnia 2009 r., skarżący złożył w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego [...] zawiadomienie o zakończeniu budowy. Następnie, pismem z 20 sierpnia 2009 r. organ pierwszej instancji w oparciu o art. 57 ust. 4 ustawy Prawo budowlane, wezwał zainteresowanego do uzupełnienia braków w zakreślonym terminie 21 dni informując przy tym, iż nie uzupełnienie w wyznaczonym terminie podanych braków spowoduje, że zawiadomienie stanie się nieskuteczne.