Wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Łd 948/09

Dnia 16 grudnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak (spr.) Sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant: Asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2009 roku przy udziale sprawy ze skargi E.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił E. T. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2005 w wysokości 34.713,00 zł.

Organ ustalił, że w 2005 roku E. T. razem ze wspólnikiem M. K. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą A s.c. z siedzibą w Ł. przy ulicy [...] lok. [...]. Przedmiotem działalności spółki w 2005 roku była ochrona osób i mienia, konwojowanie wartości pieniężnych i przedmiotów wartościowych oraz działalność detektywistyczna. W zeznaniu podatkowym za 2005 rok skarżący dokonał obliczenia podatku za w.w. rok na podstawie art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm, zwanej dalej u.p.d.o.f. ) i w dniu 28 kwietnia 2006 roku złożył w [...] Urzędzie Skarbowym Ł.-G. zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w 2005 roku.

W toku prowadzonej wobec skarżącego kontroli podatkowej w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 rok, a także w wyniku kontroli podatkowej w A s.c., której skarżący jest współwłaścicielem, ustalono, że na mocy umowy o ochronie mienia z dnia 19 lipca 2000 roku zawartej pomiędzy firmą B sp. z o.o. w Ł. a A w dniu 24 sierpnia 2004 roku konwojent A pobrał pieniądze z siedziby firmy B w Ł. przy ulicy [...] w celu przewiezienia ich do banku. W trakcie konwojowania pieniądze te w kwocie 86.763,28 zł stały się celem napadu, w wyniku którego zostały skradzione przez nieustalonych napastników. Na skutek powyższego zdarzenia w dniu 25 sierpnia 2004 roku spółka B, powołując się na w.w. umowę z dnia 19 lipca 2000 roku, wystąpiła do A z żądaniem zapłaty kwoty 86.763,28 zł tytułem odszkodowania za wyrządzoną szkodę. A uznała roszczenia spółki B i zobowiązała się do zwrotu pieniędzy w powyższej kwocie, co znalazło swój wyraz w umowie uznania i spłaty długu w w.w. kwocie z tytułu kradzieży dokonanej w dniu 24 sierpnia 2004 roku, mocą której wspólnicy E. T. i M. K. zobowiązali się spłacić tę kwotę dobrowolnie i solidarnie w ustalonych ratach. Towarzystwo Ubezpieczeń C, do którego zgłoszona została szkoda w związku z zawartą umową ubezpieczenia odmówiło firmie A wypłaty odszkodowania za zaistniałą kradzież podnosząc, że ubezpieczający odstąpił od zastrzeżonych w umowie ubezpieczenia warunków zabezpieczenia mienia przed kradzieżą oraz rabunkiem. W konsekwencji spółka A nie otrzymała odszkodowania, natomiast wpłaciła w 2005 roku na rzecz spółki B z powyższego tytułu całą należność wynikającą z zawartej umowy uznania i spłaty długu, to jest kwotę 86.763,28 zł wraz z należnymi odsetkami, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów kwotę 81.883,28 zł. W toku postępowania A nie potrafiła wyjaśnić, dlaczego do kosztów uzyskania przychodów zaliczyła kwotę niższą o 4.880,00 zł od kwoty faktycznie zapłaconej firmie B na podstawie w.w. umowy.