Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. IV SA/Gl 355/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant st. ref. Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2009r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie inspekcji pracy uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Inspektora Pracy Państwowej Inspekcji Pracy z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] Nr [...] Inspektor Pracy, na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589), orzekł o zachowaniu w tajemnicy tożsamości osoby przesłuchiwanej, której zeznanie zostało udokumentowane w protokole przesłuchania świadka nr rej.:[...].

W uzasadnieniu postanowienia podał, że osoba przesłuchiwana wniosła o wydanie postanowienia o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie jej tożsamości, w tym danych osobowych.

W zażaleniu złożonym na powyższe postanowienie pełnomocnik A S.A. - w K. Oddział w B. -[...] Zakład [...] w B. wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez jego uchylenie i wydanie dyspozycji o zniszczeniu protokołu przesłuchania świadka. Postanowieniu temu zarzucił naruszenie:

- art. 23 ust. 2 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż bliżej nieznane i niesprecyzowane okoliczności wskazują jakoby zachodziła uzasadniona obawa, iż treść zeznań świadka naraża go na uszczerbek lub zarzut z powodu treści tych zeznań,

- art. 23 ww. ustawy w zw. z art. 124 § 2 k.p.a. poprzez niewskazanie w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jakichkolwiek okoliczności potwierdzających istnienie przesłanek do zachowania w tajemnicy tożsamości świadka,

- art. 1, 6, 7, 8, oraz art. 10 i art. 11 k.p.a. poprzez niezastosowanie tych przepisów przy wydawaniu zaskarżonego postanowienia.