Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 marca 2010 r., sygn. IV SA/Gl 354/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2010 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie inspekcji pracy uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w K. z dnia [...] nr [...]

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...], nr [...] Inspektor Pracy Państwowej Inspekcji Pracy, działając na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589 ze zm.), orzekł o zachowaniu w tajemnicy tożsamości osoby przesłuchiwanej, której zeznanie zostało udokumentowane w protokole przesłuchania świadka nr rej.: [...]. Uzasadniając swoje stanowisko organ wskazał, iż osoba przesłuchiwana wniosła o wydanie postanowienia o zachowaniu w tajemnicy okoliczności umożliwiających ujawnienie jej tożsamości, w tym danych osobowych.

W zażaleniu na przywołane wyżej postanowienie A S.A. w K., wniosła o jego zmianę zarzucając mu naruszenie art. 23 ust. 2 ustawy o Państwowej Inspekcji Pracy poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że bliżej nieznane i niesprecyzowane okoliczności przemawiają za przyjęciem uzasadnionej obawy, iż treść zeznań świadka naraża go na uszczerbek lub zarzut z powodu treści tych zeznań. Podniosła uchybienie art. 23 wymienionej ustawy w związku z art. 124 § 2 k.p.a. przez brak wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia jakichkolwiek okoliczności potwierdzających istnienie przesłanek do zachowania w tajemnicy tożsamości świadka. Nadto zarzuciła naruszenie art. 1, art. 6, art.7, art. 8, art.10 oraz art. 11 k.p.a. przez nie zastosowanie ich przy wydawaniu zaskarżonego postanowienia i nie wskazanie w jego uzasadnieniu okoliczności potwierdzających istnienie przesłanek do zachowania w tajemnicy tożsamości świadka. W motywach zażalenia wywiedziono, iż w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonego postanowienia zastosowanie mają przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Konsekwencją tego jest obowiązek uzasadniania wydanych przez organ rozstrzygnięć. Zdaniem żalącej się Spółki jednozdaniowe uzasadnienie zaskarżonego postanowienia nie odpowiada wymogom procedury administracyjnej, co jednocześnie pozostaje w sprzeczności z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 6 k.p.a., a także zasadą prawdy obiektywnej i słusznego interesu stron wyrażonej w art. 7 k.p.a. Powołując się na stanowisko Dariusza Makowskiego (Praca i Zabezpieczenie Społeczne z 2007, zeszyt nr 6, poz. 16) Spółka podniosła, iż dla zastosowania art. 23 ust. 2 wymienionej ustawy nie wystarcza hipotetyczna możliwość wystąpienia negatywnych skutków dla świadka. Konieczne jest chociażby uprawdopodobnienie ich wystąpienia.