Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. VII SA/Wa 1210/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Miron, , Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, Protokolant Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2009 r. sprawy ze skargi J. H. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] maja 2009 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2009 r. znak; [...] Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - zwanej dalej k.p.a., po rozpoznaniu wniosku J. H. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją tego organu z dnia [...] kwietnia 2009 r. znak: [...]

- utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] kwietnia 2009 r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, iż decyzją z dnia [...] kwietnia 2009r., znak: [...], odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Głównego Architekta Województwa [...] z dnia [...] listopada 1979 r., nr [...], zatwierdzającej dla Urzędu Miejskiego w S. plan realizacyjny budowy ogródków działkowych w S. Wskazał również, że rozpatrując ponownie sprawę zakończoną w/w decyzją z dnia znak: [...], w związku z wnioskiem J. H. nie znalazła podstaw do jej uchylenia, bowiem wnioskodawca nie wykazał na podstawie przepisów prawa materialnego, aby kwestionowana przez niego decyzja z dnia [...] listopada 1979 r. o zatwierdzeniu planu realizacyjnego naruszała jego interes prawny, o którym mowa w art. 28 k.p.a. Ponadto argumentując swe stanowisko Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego przywołał treść art. 21 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 1974 r., Nr 38, poz. 229 z późn. zm.), obowiązującego w dniu wydania kwestionowanej decyzji i stwierdził, że zatwierdzenie planu realizacyjnego nie rodzi praw do terenu i nie narusza prawa własności oraz uprawnień osób trzecich. Celem decyzji wydanej na podstawie wskazanego przepisu jest jedynie przesądzenie o zgodności zamierzonej inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W ocenie organu J. H. nie posiada przymiotu strony w postępowaniu dotyczącym kontroli decyzji Głównego Architekta Województwa [...] z dnia [...] listopada 1979 r., nr [...], tym bardziej, że został on m.in. wywłaszczony za odszkodowaniem decyzją Naczelnika Miasta S. z dnia [...] grudnia 1979 r., nr [...]. Poczynione zaś przez skarżącego starania w celu zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, w związku z zatwierdzonym planem realizacyjnym budowy międzyzakładowych ogródków działkowych, nie stanowią interesu prawnego, o którym mowa w art. 28 k.p.a.