Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. II SA/Sz 1051/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.),, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Krzysztof Chudy, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 listopada 2009r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w S. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...], Dyrektor Izby Celnej w [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] Nr [...], nakładającą na Spółkę A, karę pieniężną w łącznej kwocie [...] złotych z tytułu wykonywania transportu drogowego bez wymaganej licencji ([...] zł ) oraz z naruszeniem obowiązku wyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty ([...] zł ).

W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że w dniu [...] do kontroli zatrzymany został ciągnik samochodowy marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] oraz naczepa ciężarowa o numerze rejestracyjnym [...]. Z dowodu rejestracyjnego przedmiotowej naczepy (seria [...]) wynika, że jej dopuszczalna masa całkowita wynosi [...] kg. W związku z powyższym w sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.). Ponadto organ wskazał, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że kierowca zatrzymanego do kontroli pojazdu - S.M. - w dniu kontroli był zatrudniony w Spółce A na podstawie umowy o dzieło, zawartej w dniu [...], a ponadto nie przedstawił żadnych dokumentów związanych z przewożonym towarem.

Wobec faktu, że osoba zatrudniona na podstawie umowy o dzieło nie mieści się w definicji pracownika określonej w art. 4 pkt 4 lit.a ustawy o transporcie drogowym, w ocenie Dyrektora Izby Celnej w [...], S.M. w dniu kontroli nie był pracownikiem Spółki A, w rozumieniu art. 2 Kodeksu Pracy. W konsekwencji przewóz, wykonywany przez Spółkę w dniu [...], nie stanowił przewozu na potrzeby własne, lecz przejazd drogowy wykonywany przez przedsiębiorcę pomocniczo w stosunku do działalności gospodarczej i niespełniający warunków, o których mowa w art. 4 pkt 4 ustawy o transporcie drogowym. Organ II instancji odnosząc się do zarzutu odwołującej się Spółki A, że organ celny błędnie ustalił, iż powinna ona posiadać licencję na wykonywanie transportu drogowego, choć spełnione zostały wszystkie przesłanki niezbędne do uznania przewozu za niezarobkowy przewóz drogowy, a ponadto że do organów celnych nie należało kwestionowanie formy zatrudnienia kierowcy zaznaczył, że w treści umowy o dzieło zawartej w dniu 2 maja 2008 r. pomiędzy Spółką A, a S.M. nie można doszukać się istotnych cech stosunku pracy. Na oznaczenie stron ww. umowy posłużono się w niej tradycyjnymi określeniami: zamawiający, wykonawca, natomiast w sprawach nieuregulowanych w ww. umowie strony zastrzegły zastosowanie przepisów Kodeksu cywilnego. Powyższe okoliczności nie pozwalają, zdaniem organu, przyjąć że w sprawie powinien znaleźć zastosowanie art. 22 § 1 (11) Kodeksu pracy, a konsekwencji, że strony umowy łączył stosunek pracy. Na potwierdzenie powyższego stanowiska Dyrektor Izby Celnej w [...] powołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we [...] z dnia [...], sygn. akt [...].