Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 lipca 2009 r., sygn. II SA/Bd 386/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krzysztof Gruszecki Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.) Protokolant Magdalena Gadecka-Kauczor po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 lipca 2009 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bd 386/09

Uzasadnienie

Decyzją Wójta Gminy w C. z dnia [...] r. odmówiono skarżącemu S. K. przyznania pomocy w formie zasiłku celowego. W uzasadnieniu wskazano, że dochód skarżącego wynosi netto 826, 36 zł i przekracza kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej wynikające z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tj. Dz. U. z 2008 r., Nr 115, poz. 726; z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o p.s., tj. kwotę 477 zł. Podkreślono przy tym, że potrącenia komornicze prowadzone z renty skarżącego nie mają wpływu na wyliczenie jego dochodu, ponieważ przepisy ustawy o p.s. nie przewidują nie wliczenia do dochodu zajęć komorniczych z tytułu należności dotyczących kosztów procesu, klauzuli i opłaty egzekucyjnej. Ponadto przytoczono treść art. 41 ustawy o p.s., który umożliwia przyznanie pomocy społecznej w szczególnych okolicznościach pomimo przekroczenia kryterium dochodowego. Nawiązując do niego wyjaśniono, że z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego wynika, iż w przypadku skarżącego nie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające przyznanie pomocy w postaci specjalnego zasiłku celowego. Stwierdzono, że taką szczególną okolicznością nie jest to, że znaczną część zasobów finansowych skarżący przeznacza na prowadzenie korespondencji z urzędami. Świadczy to raczej o marnotrawstwie własnych zasobów finansowych, rozumianym jako lekkomyślne, bezużyteczne, nieoszczędne szafowanie i gospodarowanie. Wskazano, że zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy o p.s. marnotrawienie własnych zasobów finansowych może stanowić podstawę do odmowy udzielenia pomocy.