Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 maja 2009 r., sygn. II SA/Gd 34/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi A Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. na uchwałę Rady Miasta z dnia 25 czerwca 2008 r., nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy [...] w G., rejon ulic [...] i [...] oddala skargę.

Uzasadnienie

Spółka A z siedzibą w G. wniosła skargę na uchwałę Rady Miasta z dnia 25 czerwca 2008 r. Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy W. Ś. w G., rejon ulic W. i E.

Z treści skargi oraz z przedłożonej przez Radę dokumentacji planistycznej wynikają następujące okoliczności faktyczne i prawne związane z niniejszą sprawą sądowoadministracyjną:

Zaskarżona uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm. ) oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm. ). Jej ustalenia odnoszą się między innymi do nieruchomości położonej w G. przy ulicy E. [...] w skład której wchodzą działki gruntu nr [...] i [...] zabudowane dwoma budynkami połączonymi tzw. łącznikiem. W jednym z tych budynków skarżąca spółka prowadzi "H. N.". Drugi obiekt pochodzi z lat 20 - tych i znany jest jako w. "Ś.". Właścicielem nieruchomości jest Gmina G., która w 2000 roku wydzierżawiła ją skarżącej spółce na okres do 31 czerwca 2040 r. W ramach tej umowy dzierżawca wybudował budynek "H. N." i pozostaje jego tzw. operatorem ( zarządcą ). Problem w niniejszej sprawie dotyczy prawidłowości objęcia w. "Ś." ochroną konserwatorską w uchwalonym przez Radę planie i tym samym uniemożliwienia rozbudowy h. zgodnie z planami dzierżawcy. Zgodnie z ustaleniami planu w stosunku do w. "Ś.": "obowiązuje ochrona zabytkowej formy i substancji budynku tj. zachowanie w niezmienionej postaci bryły oraz dachu budynku, ochrona zabytkowych detali architektonicznych, w tym stolarki; dopuszcza się wymianę technicznie zużytych elementów budynku ( okien, drzwi, itd. ) pod warunkiem zachowania pierwotnej tradycyjnej formy tych elementów; w przypadku zniszczenia ( lub rozbiórki ) części lub całości obiektu (...) ( na skutek wypadków losowych lub całkowitego zużycia materiału ) obowiązuje odtworzenie architektonicznej bryły obiektu z elewacjami, dachem oraz detalami na podstawie wszelkich dostępnych źródeł informacji" Postanowienia planu ustalające ochronę konserwatorską w. "Ś." to zapisy zawarte w § 5 ust. 1 pkt 3 lit. c oraz pkt 4 lit. a tiret i, a także pkt 5 lit. b i c Karty terenu do Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nr [...], numer terenu [...]. nr pkt 5. Pierwotny projekt planu sporządzony po wszczęciu procedury planistycznej nie przewidywał uchwalonych wyżej postanowień. Kwestia ochrony konserwatorskiej budynku "Ś." wynikła dopiero w toku uzgadniania projektu planu z wojewódzkim konserwatorem zabytków w trybie art. 17 pkt 7 lit. b ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Właściwy dla tego uzgodnienia Wojewódzki Konserwator Zabytków dwukrotnie odmawiał uzgodnienia projektu planu m. in. z uwagi na nie objęcie w. ochroną konserwatorską. Argumentacja Prezydenta Miasta zawarta w zażaleniu do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazująca na plany rozbudowy h. i znaczenie tej rozbudowy dla miasta ( vide: str. 4 - 5 zażalenia z dnia 7 lipca 2006 r. w dokumentacji planistycznej ) nie została podzielona i ostatecznie organ dostosował projekt planu w tym zakresie stosownie do oczekiwań organu ochrony zabytków. Wyjaśnić trzeba, że Gmina G. nie posiada gminnej ewidencji zabytków, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami ( Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm. ). Pismem z dnia 27 stycznia 2008 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków przekazał Prezydentowi wykaz obiektów zabytkowych z obszaru Miasta Gminy, które powinny zostać włączone do gminnej ewidencji zabytków. Wśród wskazanych obiektów pod pozycją 181 wymieniony został budynek w. "Ś.". W skardze spółka A wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały w odniesieniu do tych postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które wymieniono wyżej i przedstawiła argumentację, która w jej ocenie wskazuje, że ich uchwalenie nastąpiło z naruszeniem prawa tj. niezgodnie z przepisami ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Uzasadniając swoją legitymację do wniesienia skargi skarżąca powołała się na fakt dzierżawy nieruchomości podnosząc, że kwestionowane zapisy planu poprzez obowiązek zachowania zabytkowej formy i substancji budynku uniemożliwiają jej rozbudowę h.