Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 marca 2009 r., sygn. II SA/Gl 902/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Jankowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2009 r. sprawy ze skargi "[...]" Spółka jawna w C. na uchwałę Rady Miasta C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miasta C. w dniu [...] r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ulic [...] i [...] w C. W podstawie prawnej tej uchwały powołano przepisy art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 14 ust. 8, art. 15 ust. 2, art. 20 ust. 1, art. 29 i art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniosła "[...]" Sp. J. z siedzibą w C. Wniesienie skargi poprzedzało bezskuteczne pisemne wezwanie Rady Miasta C. do usunięcia naruszenia. Skarżąca Spółka podnosząc zarzut naruszenia art. 21 i art. 64 Konstytucji RP oraz art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym domagała się uchylenia w całości zaskarżonej uchwały oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu tej skargi skarżąca wskazała, że uchwała narusza jej interes prawny, jako właściciela kilku działek położonych na terenie objętym planem miejscowym. Bez żadnego logicznego uzasadnienia dokonano podziału terenu na część przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną (MW) oraz pod zabudowę usługową (U). Otaczające tereny mają zaś charakter typowo mieszkaniowy, początkowo w studium teren objęty planem miejscowym przeznaczony był pod zabudowę mieszkaniową, dopiero później przeznaczenie uległo zmianie. Zdaniem skarżącej zapisy § 6 ust. 2 i § 9 planu są wewnętrznie sprzeczne. Pierwszy z tych przepisów przewiduje, że zagospodarowanie terenu i kształtowanie zabudowy terenów MW i U realizować należy na podstawie projektu budowlanego obejmującego w całości każdy z terenów osobno lub jednocześnie oba tereny, natomiast drugi z tych przepisów dopuszcza podziały nieruchomości objętych planem. Przepis ten wyznaczając minimalną powierzchnię działki równą powierzchni terenu oznaczonego symbolem MW i U jest niewykonalny, gdyż zakłada z góry, że tereny muszą być scalone w rękach jednego właściciela. Zapisy § 14 planu przewidują dla terenu oznaczonego symbolem U użytkowanie na potrzeby oświaty i opieki zdrowotnej. Umiejscowienie lokalizacji obiektów na potrzeby oświaty i zdrowia na terenie należącym do prywatnych właścicieli stanowi bezpośrednią ingerencję w prawo własności, narusza bowiem określony sposób korzystania z nieruchomości, zakłada wywłaszczenie i to w sytuacji, gdy gmina posiada po drugiej stronie ulicy [...] kilkanaście hektarów terenu. Także stanowi ograniczenie praw właścicielskich zaprojektowanie ciągu pieszo-jezdnego na terenie oznaczonym symbolem MW (§ 13 ust. 3 pkt 3b zaskarżonej uchwały). Uniemożliwi to budowę zamkniętego osiedla mieszkaniowego, a więc standardowej funkcji osiedlowej. Wreszcie, zdaniem skarżącej, posadowienie na terenie oznaczonym symbolem U obiektów użyteczności publicznej zamiast budynków mieszkalnych narusza przepisy przeciwpożarowe. Wynika to z tego, że przy granicy terenu znajduje się stacja paliw ze zbiornikami na gaz LPG, zatem lokalizacja obiektów zgodnych z ustaleniami planu narusza § 76 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie.