Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. III SA/Wa 2507/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Protokolant Ewa Chojnacka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2009 r. sprawy ze skargi A. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji określającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem wydanym na podstawie art. 216 § 1 i § 2, art. 162 oraz art. 163 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej "O.p.") Dyrektor Izby Skarbowej w W. odmówił A. D. (dalej: Skarżący") przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] czerwca 2007 r. określającej Skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok.

W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy stwierdził, że Skarżący ustanowił pełnomocnika dla doręczeń za granicą (na Białorusi). Decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego została wysłana pełnomocnikowi za pośrednictwem Przedsiębiorstwa Użyteczności Publicznej Poczta Polska. Ponieważ adresat nie odebrał decyzji - wróciła ona do nadawcy. Organ podatkowy uznał ją za skutecznie doręczoną w dniem 4 sierpnia 2007 r. i pozostawił w aktach sprawy. W związku z powyższym termin do wniesienia odwołania, który należy liczyć od skutecznego doręczenia decyzji w trybie zastępczym upłynął w dniu 18 sierpnia 2007 r. Skarżący zapoznał się z treścią decyzji w dniu 22 stycznia 2008 roku. W dniu 29 stycznia 2008 r. (data stempla pocztowego) złożył odwołanie i załączył do niego wniosek o przywrócenie terminu. We wniosku argumentował, że właściwy białoruski urząd pocztowy nie dokonał próby doręczenia decyzji na właściwy adres, ponieważ pełnomocnik do doręczeń ustanowiony na Białorusi nie otrzymał żadnego awizo. Skarżący wskazał, że adnotacje dotyczące doręczenia są nieczytelne, a poprzednia korespondencja kierowana do pełnomocnika za granicą, była zawsze przez niego odbierana. W ocenie Skarżącego nie jest możliwe aby pełnomocnik nie odebrał przesyłki zawierającej decyzje, o ile otrzymał stosowne awizo. W czasie gdy urząd pocztowy podjął rzekomą próbę doręczenia decyzji, pełnomocnik strony nie chorował, nie wyjeżdżał poza wskazany adres do doręczeń i stale odbierał kierowaną do niego korespondencję.