Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. III SA/Łd 85/09

Dnia 12 lutego 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Sędziowie: Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Asesor WSA Ewa Alberciak (spr.), Protokolant Referendarz Sądowy Robert Adamczewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2009 roku sprawy ze skargi A. Kopalni Węgla Brunatnego [...] Spółki Akcyjnej z siedzibą w R. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] Nr [...]; znak [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] Nr [...] (znak [...])

Uzasadnienie

III SA/Łd 85/09

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie 104 § 1 i 2 k.p.a. i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132 poz. 1115), Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. stwierdził u E. W. chorobę zawodową - pylicę krzemową płuc wymienioną w poz. 3.1 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 roku.

Od powyższej decyzji odwołała się A S.A. w R. Strona odwołująca podała, że E. W. pracował dopiero od 5.07.1978r. Początkowo, do 31.08.1978r. na stanowisku spawacza (57 dni). Następnie, od 1.09.1978r. do 31.05.1986r. na stanowisku ślusarza i od 1.06.1986r. do 31.12.1998r. na stanowisku ślusarza remontowego na odkrywce. Okres zatrudnienia E. W. na stanowisku spawacza jest zbyt krótki, aby można go brać pod uwagę przy orzekaniu choroby zawodowej, pomimo narażenia na zapylenie i gazy spawalnicze. Rzeczywiste wyniki narażenia na gazy spawalnicze nie są znane. Przyjęcie wyników z roku 1993 z pomiarów na stanowisku spawalniczym w oddziale g-1 nie jest w tym przypadku obiektywne. W okresie pracy E. W. na stanowiskach: ślusarz i ślusarz remontowy w oddziale g-1 nie wykonywano dla tych stanowisk pomiarów środowiska pracy, w tym zapylenia. Przytoczone w uzasadnieniu decyzji wyniki pomiarów zapylenia dotyczą stanowiska operatora przenośników taśmowych i w żadnym wypadku nie mogą być odnoszone do stanowisk ślusarza i ślusarza remontowego. Prawie wszystkie prace wykonywane przez pracownika zatrudnionego na ww. stanowiskach, w tym E. W., wykonywane były na otwartej przestrzeni - na zapleczu oddziału, na odkrywce i podczas postoju maszyn i urządzeń układu KTZ - a więc wtedy, gdy zapylenie w ogóle nie występowało. Nie występowała też konieczność wykonywania na tych stanowiskach i przy tych pracach pomiarów zapylenia. Nie zalecała również takich pomiarów Inspekcja Sanitarna sprawująca nadzór nad zakładem. E. W. jedynie okazjonalnie, od momentu uzyskania uprawnień do obsługi przenośnika taśmowego, był kierowany do obsługi przenośników. Czas tej pracy jednak był bardzo krótki i nie można go brać pod uwagę przy orzekaniu choroby zawodowej. E. W. przez cały okres zatrudnienia w A S.A. nie miał w ogóle kontaktu z pyłem węglowym. Z pyłem węglowym miał styczność jedynie podczas swojej pracy B w W. Zdaniem odwołującego choroba E. W. nie ma związku z pracą wykonywaną w A S.A., a zebrany materiał dowodowy jest niepełny. Inspektor Sanitarny działając przy wydawaniu decyzji na podstawie art. 77 k.p.a. był zobowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć materiał dowodowy, dokładnie wyjaśnić stan faktyczny i przeprowadzić postępowanie w taki sposób, aby mogło przyczynić się do wyjaśnienia wszystkich aspektów sprawy. Pominięcie pewnych wyżej opisanych faktów lub ich niedokładność stanowi naruszenie przepisów o postępowaniu dowodowym, tym bardziej, że narażenie mogło wystąpić i występowało również poza środowiskiem pracy w A S.A.