Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. III SA/Wa 1876/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (spr.), Sędzia WSA Hieronim Sęk, Protokolant Urszula Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2008 r. spraw ze skarg T. L. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżone decyzje; 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości; 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz T.L. kwotę 2993 zł (słownie: dwa tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzjami z dnia [...] lutego 2008r., w oparciu o ustalenia z kontroli dokumentów źródłowych, deklaracji podatkowych oraz dowodów z przesłuchania świadków, określił T. L. (Skarżącemu w niniejszych sprawach) wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania na podstawie art. 23 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej powoływanej jako "Ordynacja podatkowa") oraz określił zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004r. i 2005r.

W uzasadnieniach decyzji wskazano, że Skarżący w ewidencji sprzedaży zaniżył podatek należny, który wykazał nie wg wystawionych faktur, ale w kwotach niższych. Skarżący zadeklarował wartość nabytych towarów i usług i podatek naliczony w innych kwotach niż wynika to z ewidencji zakupu. Organ pierwszej instancji stwierdził również, że przeprowadzony dowód z przesłuchania świadków ujawnił, iż Skarżący w wystawianych fakturach VAT, a tym samym i w ewidencjach sprzedaży, zaniżał w okresie od stycznia do grudnia 2004r. oraz stycznia do grudnia 2005r. osiągane obroty ze sprzedaży usług. Na podstawie zeznań świadków i złożonych przez nich dowodów (dołączonych do protokołów przesłuchania) ustalono, że faktyczny koszt pogrzebu organizowanego przez Skarżącego niemal w każdym przypadku przewyższał kwoty wykazane w fakturach sprzedaży, na podstawie których dokonywano wpisów do ewidencji sprzedaży prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług.