Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 listopada 2008 r., sygn. II SA/Gl 576/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2008 r. sprawy ze skargi H. K. i D. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r, nr [...][...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., działając jako organ I instancji, nakazał H. i D. K. wykonanie rozbiórki (demontażu) muru oporowego na potoku [...] na wysokości swojej posesji w obrębie parcel oznaczonych nr [...],[...] i [...] Gminy W.

W wyniku rozpoznania odwołania H. i D. K. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...]r. nr [...] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie organu I instancji. W uzasadnieniu Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, iż zaskarżona decyzja, wydana przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. jako organu I instancji, została wydana z naruszeniem właściwości. Art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j.: Dz. U. 2006, Nr 156, poz. 1118 z późn. zm. w ówczesnym brzmieniu) określa bowiem właściwość powiatowego inspektora nadzoru budowlanego jako organu I instancji. Właściwość natomiast wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, jako organu I instancji jest określona w art. 83 ust. 3 w związku z art. 82 ust. 3 i 4 ustawy. Przepis ten daje, między innymi, umocowanie do wydawania rozstrzygnięć administracyjnych w sprawach obiektów i robót budowlanych: hydrotechnicznych piętrzących, upustowych, regulacyjnych, melioracji podstawowych oraz kanałów i innych obiektów służących kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, wraz z obiektami towarzyszącymi. Jak wynika z akt H. i D. K. wykonali, na wysokości swojej posesji, mur oporowy na lewej skarpie potoku [...], w obrębie działek o nr [...],[...] i [...]. Ustalono, że mur zlokalizowany jest poza linią brzegową potoku [...]. Przedmiotowy obiekt budowlany nie został zatem wybudowany w granicach potoku, a tym zatem nie może być uznany za budowlę regulacyjną w rozumieniu art. 82 ust. 3 pkt 2 Prawa budowlanego. W konsekwencji, ponieważ naruszenie właściwości jest kwalifikowaną wadą decyzji administracyjnej (art. 156 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. 2000, Nr 98, poz. 1071 z późn. zm. zwanej dalej: k.p.a.), oraz z uwagi na treść art. 105 § 1 k.p.a. (obligującego organ administracji publicznej do wydania decyzji o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe), należało zaskarżoną decyzję uchylić i umorzyć postępowanie organu pierwszej instancji w tej sprawie.