Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. IV SA/Wa 365/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie Asesor WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Asesor WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Dominik Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2008 roku sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia (...) grudnia 2007 r. nr (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżącej S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 740 (siedemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

IV SA/Wa 365/08

UZASADNI EN I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., zwane dalej "SKO", uchyliło w całości decyzję Prezydenta W. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...], ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem podziemnym, usługami biurowymi i handlowymi, z infrastrukturą zewnętrzną, wjazdami i zagospodarowaniem terenu, na działce ewidencyjnej nr [...] i fragmencie działek ewidencyjnych nr [...] i nr [...] z obrębu [...] przy ulicy [...] na terenie [...] W. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Uzasadniając zaskarżoną decyzję, SKO wskazało, iż decyzją z dnia [...] maja 2007 r. organ I instancji ustalił warunki zabudowy dla planowanej inwestycji. Odwołanie od tej decyzji złożyło S., dopuszczone do udziału w postępowaniu na prawach strony, podnosząc, iż: wysokość wnioskowanego budynku została określona niezgodnie z przeprowadzoną analizą, przyjęty wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy nie został porównany z takim wskaźnikiem na działkach sąsiednich, inwestycja miałaby być położona na obszarze ochrony konserwatorskiej, a organ nie ustosunkował się do zarzutów podniesionych przez strony postępowania. Rozpatrzywszy odwołanie, SKO wskazało, iż w części zasługuje ono na uwzględnienie. W ocenie SKO organ I instancji prawidłowo wyznaczył obszar analizowany, niemniej zastrzeżenia budzi sama analiza w zakresie odnoszącym się do sposobu wyznaczenia istotnych parametrów inwestycji, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz.1588), zwanym dalej "rozporządzeniem". Przy przeprowadzaniu analizy obszaru i wyznaczaniu wskazanych w rozporządzeniu parametrów zabudowy, organ orzekający w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy nie jest zwolniony z obowiązku wykazania pod względem faktycznym i prawnym sposobu wyznaczenia wspomnianych parametrów. Trafny jest zarzut odwołania, iż w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie wskazano podstaw do wyznaczenia wskaźnika powierzchni zabudowy nowej inwestycji w stosunku do powierzchni terenu inwestycji. Zgodnie z §5 rozporządzenia wskaźnik wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu wyznacza się na podstawie średniego wskaźnika tej wielkości dla obszaru analizowanego. Dopuszcza się wyznaczenie innego wskaźnika jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w §3 ust.1 rozporządzenia. Prezydent W. nie podał w decyzji, jak też w wynikach analizy obszaru, jaki jest ten wskaźnik na działkach sąsiednich i jaka jest jego średnia. Nie podał także innego niż wskazany w ust.1 przywołanego §5 rozporządzenia sposobu obliczenia tego wskaźnika. Ograniczył się do wymienienia konkretnej liczby bez wskazania sposobu jej obliczenia, co jest oczywistym naruszeniem przepisów rozporządzenia. Podobnie rzecz się przedstawia z wysokością planowanej inwestycji. Organ I instancji nie dokonał w tym zakresie analiz opartych o kryteria wskazane w §7 rozporządzenia, ograniczając się do wskazania wysokości zalecanej dla planowanej inwestycji. Analogiczne zarzuty poczynić należy sposobowi wyznaczenia przez organ I instancji linii zabudowy. Wyznaczenie linii zabudowy winno odpowiadać kryteriom określonym w rozporządzeniu a także wskazywać sposób i podstawę prawną (z podaniem przepisu rozporządzenia) jej ustalenia, a nie jak uczynił to organ I instancji, ograniczać się do podania ogólnych stwierdzeń. Zatem w toku postępowania wyjaśniającego organ I instancji winien uzupełnić analizę poprzez ponowne wyznaczenie wskaźnika wielkości nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki, szerokości elewacji frontowej, wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu i attyki, wyznaczenia linii zabudowy, zaś sposób wyliczenia tych wskaźników jak i podstawa prawna wynikająca z rozporządzenia winny zostać zamieszczone w części tekstowej analizy. Nie zasługuje natomiast na uwzględnienie zarzut strony odwołującej się, iż w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie dokonano analizy stanu faktycznego pod kątem ochrony konserwatorskiej. Organ I instancji nie pominął wymaganych uzgodnień i przeprowadził pełne postępowanie dowodowe w tym zakresie. SKO wskazało również, odnosząc się do zarzutu braku odniesienia się organu I instancji do twierdzeń stron postępowania, iż "w trakcie ponownego rozpatrzenia sprawy organ I instancji powinien mieć na uwadze, że w myśl art.10 k.p.a. organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań" i dalej: "Udział strony w postępowaniu dowodowym poprzedzającym wydanie orzeczenia jest udziałem w tworzeniu orzeczenia".