Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 1 lipca 2008 r., sygn. III SA/Wr 576/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis Asesor WSA Olga Białek (sprawozdawca) Protokolant Renata Sawińska po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 1 lipca 2008 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] nr [...] ([...]) w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

[...] Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. - w związku ze zgłoszeniem dokonanym przez lekarza - wszczął z urzędu w dniu [...] postępowanie w sprawie choroby zawodowej u P. B.

Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego i ocenie zgromadzonych w sprawie dowodów decyzją z dnia [...] Nr [...], na podstawie art. 104 § 1 i § 2 K.p.a. oraz art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz.U. z 2006 r., Nr 122, poz. 851 z późn. zm) organ orzekł, że nie stwierdza u P. B. choroby zawodowej - obustronnego trwałego ubytku słuchu typu ślimakowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz - wymienionej w poz. 21 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115).

W uzasadnieniu organ przedstawił dotychczasowy przebieg zatrudnienia P. B. wskazując, że podczas zatrudnienia w A - pracował w warunkach, gdzie - według tego pracodawcy - hałas w pomieszczeniu nie przekraczał 85 dB. Natomiast z danych uzyskanych od ostatniego pracodawcy wynika, że narażony był na hałas o wartościach do 100 dB.

Wyjaśniono ponadto, że P. B. przebadany został w B we W., który w dniu [...] wydał orzeczenie lekarskie (nr [...]), o braku podstaw do rozpoznania u zainteresowanego choroby zawodowej narządu słuchu - poz. 21 wykazu. Ponieważ strona nie zgodziła się z tym stanowiskiem została skierowana do C w Ł., gdzie również rozpoznano obustronne odbiorcze upośledzenie słuchu typu pozaślimakowego. Organ I instancji mając na względzie powyższe orzeczenia uznał, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione łącznie dwa warunki uprawniające do stwierdzenia choroby zawodowej, określone w § 2 ust 1 i § 5 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania, podejrzenia, rozpoznania i stwierdzenia chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach. Według tych warunków choroba musi być rozpoznana przez upoważnioną do tego placówkę służby zdrowia przy czym musi to być choroba znajdująca się w wykazie chorób zawodowych, ponadto stwierdzona choroba musi być wywołana czynnikami szkodliwymi znajdującymi się w środowisku pracy. W przypadku P. B. jeden z tych warunków nie został spełniony, gdyż w jednostkach orzeczniczych I i II stopnia nie rozpoznano schorzenia zawodowego, jako że charakter stwierdzonego ubytku słuchu nie odpowiada kryteriom koniecznym dla rozpoznania zawodowego uszkodzenia słuchu.