Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 lutego 2008 r., sygn. II SA/Bd 1022/07

Dnia 26 lutego 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Wiesław Czerwiński Sędziowie: sędzia WSA Krzysztof Gruszecki (spr.) asesor WSA Grzegorz Saniewski Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 26 lutego 2008 roku sprawy ze skargi W. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zaopiniowania wniosku o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Gminnej Komisji Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w [...] z dnia [...] r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] na rzecz skarżącego kwotę 100 zł (słownie: sto) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 3. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

II SA/Bd 1022/07

Uzasadnienie

W. S. złożył w dniu 28 czerwca 2006 r. wniosek o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych do 4,5 % zawartości alkoholu oraz piwa w lokalu przy ul. W. w Ch.

Burmistrz Ch. decyzją z dnia [...] odmówił wydania zezwolenia. Rozstrzygnięcie to zostało uchylone w dniu [...]r. przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W.

Decyzją z dnia [...]r., działając na podstawie art. 18 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r., Nr 147, poz. 1231 z późn. zm.) Burmistrz Ch. ponownie odmówił wydania skarżącemu zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych do 4,5 % oraz piwa przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży.

Organ wskazał, że Gminna Komisja Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Ch. pozytywnie zaopiniowała wniosek, jako zgodny z uchwałą Rady Miasta i Gminy Ch. Nr VI/41/03 z dnia 20 marca 2003 r., zmienionej uchwałą nr XIV/93/04 z dnia 25 lutego 2004 r.

W złożonym odwołaniu W. S. zarzucił decyzji organu pierwszej instancji brak ostatecznego ustalenia treści mających zastosowanie w sprawie przepisów gminnych oraz bezpodstawne uznanie, że proponowana przez niego lokalizacja stoi w sprzeczności z tymi przepisami.