Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. I SA/Bd 842/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Teresa Liwacz Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska Protokolant Asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 lutego 2008 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę

Uzasadnienie

Urząd Skarbowy we W. decyzją z dnia [...]r. określił J. M. z tytułu podatku od towarów i usług za luty 2001r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości [...] zł. Decyzją z dnia [...] r. Izba Skarbowa w B. utrzymała rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji w mocy. Pismem

z dnia [...]r., uzupełnionym pismem z dnia [...]r., podatnik wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej w B. o wznowienie postępowania, zakończonego ww. decyzją, z uwagi na wystąpienie przesłanek wymienionych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Dyrektor Izby Skarbowej w B. postanowieniem z dnia [...]r. wznowił postępowanie.

W dniu [...]r. podatnik wystąpił z wnioskiem o uzupełnienie materiału dowodowego, powołując się na art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej. Postanowieniem z dnia [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej w B. odmówił przeprowadzenia dowodów wskazanych we wniosku oraz uzupełnienia akt w tym zakresie, z uwagi na szczególne zasady prowadzenia postępowania w trybie nadzwyczajnym.

Następnie decyzją z dnia [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej odmówił uchylenia decyzji ostatecznej Izby Skarbowej w B. z dnia [...]r. w związku z niestwierdzeniem istnienia przesłanek z art. 240 § 1 pkt 5 i 6 Ordynacji podatkowej.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatnik zarzucił naruszenie przepisów art. 240 § 1 pkt 5 i 6 Ordynacji podatkowej, poprzez błędną interpretację tych przepisów, art. 180 § 1, art. 187 i art. 188 Ordynacji podatkowej, poprzez uchylanie się od przeprowadzenia wniosku dowodowego istotnego dla wyniku przedmiotowej sprawy, art. 247 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej, poprzez niezbadanie zasadności jego zastosowania, gdyż w sprawie zachodzą okoliczności uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji organu pierwszej instancji. Ponadto zarzucił również naruszenie zasad postępowania wyrażonych w art. 120 i następnych Ordynacji podatkowej, poprzez postępowanie z rażącym naruszeniem prawa.