Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. I SA/Go 235/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Protokolant Marta Surmacz-Buszkiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2008 r. sprawy ze skarg T.K. Firma Handlowa "A" oraz Przedsiębiorstwa Spedycji na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżących: T.K. kwotę 200 zł (dwieście złotych) oraz Przedsiębiorstwa Spedycji kwotę 655 zł (sześćset pięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

I SA/Go 235/06

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z [...] grudnia 2005 r. Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego z [...] września 2005 r. uchylającą decyzję nr [...] z [...] września 2003 r. w części dotyczącej zastosowania stawki celnej i określającą ponownie Skarżącym Agencji Celnej i Firmie Handlowej "A" T.K., kwoty długu celnego i należnego podatku za sprowadzony towar.

Rozstrzygnięcia organów celnych zapadły na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez te organy w sposób następujący.

W dniu [...] lipca 2003 r. Agencja Celna działająca jako przedstawiciel pośredni T.K. zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym w ramach procedury uproszczonej ( wpis do rejestru nr [...], zgłoszenie celne uzupełniające nr E [...] z [...] lipca 2003 r.) towar - tkaninę, z zastosowaniem konwencyjnej stawki celnej na podstawie świadectwa pochodzenia nr [...] z [...] czerwca 2003 r.

Organ celny korzystając z postanowień przepisów § 20 a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia ( Dz. U. nr 130, poz. 851 ze zm. ), uznał za stosowne przekazanie świadectwa pochodzenia do weryfikacji organowi wystawiającemu ten dokument, pod kątem sprawdzenia jego autentyczności oraz prawidłowości danych w nim zawartych. Organ pierwszej instancji stwierdził, że weryfikacja przeprowadzona przez Biuro do Spraw Inspekcji Wwozu, Wywozu i Kwarantanny Chińskiej Republiki Ludowej wykazała, iż świadectwo pochodzenia nr [...] załączone do zgłoszenia celnego nr E [...] z [...] lipca 2003 r. jest sfałszowane.