Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 stycznia 2008 r., sygn. III SA/Po 218/07

Dnia 22 stycznia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych-Olszanowska ( spr.) Sędziowie WSA Mirella Ławniczak Asesor sądowy Szymon Widłak Protokolant: sekr. sąd. Damian Wojtkowiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2008 roku przy udziale sprawy ze skargi I.H. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenie kwoty długu celnego oddala skargę /-/ Sz. Widłak /-/ M. Lorych-Olszanowska /-/ M. Ławniczak

Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzją z dnia [...] nr [...] uznał za nieprawidłowe zgłoszenie celne dokonane przez I.H. w procedurze uproszczonej poprzez wpis do rejestru towarów objętych procedurą dopuszczenia do obrotu pod pozycją nr [...], [...], [...], [...], [...], [...] z dnia [...] oraz zgłoszenie celne uzupełniające SAD nr [...] z dnia [...] w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego, określając na nowo wysokość długu celnego. Organ podniósł zastosowaną stawkę celną z 18% do 60% dla towarów objętych pozycjami nr [...], [...], [...], a także z 18% do 120% dla towarów objętych pozycjami nr [...], [...], [...], [...] i wezwał importera I.H. do uiszczenia uzupełniającej kwoty długu celnego wraz z odsetkami wyrównawczymi w łącznej kwocie [...] od towaru sprowadzonego według oświadczenia importera z Chin.

W uzasadnieniu podano, że do zgłoszenia celnego SAD dołączono m. in. faktury handlowe nr [...] z dnia [...], nr [...] z dnia [...], nr [...] z dnia [...], nr [...] z dnia [...], nr [...] z dnia [...] oraz świadectwa pochodzenia FORM A nr [...] i nr [...] z dnia [...], nr [...] z dnia [...], nr [...] i nr [...] z dnia [...]. Po wyjaśnieniu istoty zgłoszenia celnego (art. 3 § 1 pkt 24 Kodeksu celnego) i treści art. 83 § 1 i 2 Kodeksu celnego organ celny wskazując na przepis § 20 a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zm.) wskazał, że pismami z dnia [...] polskie władze celne zwróciły się do chińskich władz celnych o przeprowadzenie weryfikacji pod względem autentyczności i poprawności danych m. in. przedmiotowych świadectw pochodzenia. Pismem z dnia [...] nr [....] Inspekcja Wjazdowa /Wyjazdowa X. i Biuro Kwarantanny Chińskiej Republiki Ludowej D., X. nie potwierdziła autentyczności przedłożonych świadectw pochodzenia, nr [....] z dnia [...], nr [...] i nr [...] z dnia [...], a Urząd Kontroli i Kwarantanny Przywozowej i Wywozowej G., Chińskiej Republiki Ludowej pismem z dnia [...], nr [...] nie potwierdził autentyczności pozostałych spornych świadectw pochodzenia nr [...] i nr [...] z dnia [...]. Ponadto w pismach wyjaśniono, że świadectwa o wskazanych numerach nie były wystawione przez tamtejsze urzędy, a pieczęcie i podpisy w polu 11 nie są prawdziwe. W rezultacie oznacza to, że zgłoszenia celne zdaniem organu I instancji, zostały sporządzone na podstawie nieprawdziwych danych, a należności celne zaniżone.