Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. II SA/Łd 906/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Protokolant Asystent sędziego Tomasz Naraziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2007 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 30 maja 2005 roku W. i G. małż. S. wnieśli o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku inwentarsko składowego o część inwentarsko paszową o obsadzie 15 DJP na działce nr [...] w miejscowości G.. Jednocześnie wnioskodawcy zaznaczyli, iż obecna obsada inwentarza w gospodarstwie to 16 DJP.

Wójt Gminy M. ustalił warunki zabudowy dla wyżej zgłoszonego zamierzenia inwestycyjnego decyzją z dnia [...] roku nr [...].

Organ ustalił, iż teren określony we wniosku nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, co spowodowało konieczność przeprowadzenia postępowania w trybie art. 59 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W toku postępowania ustalono, iż spełnione zostały przesłanki wydania decyzji o warunkach zabudowy wynikające z art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Decyzja ta została uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] roku nr [...], na podstawie art. 138 § 2.

Kolegium, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania stwierdziło, iż rolą decyzji o warunkach zabudowy jest określenie linii rozgraniczających teren inwestycji, a decyzja pierwszoinstancyjna, mino odesłania do załącznika graficznego nie określa tych linii. Wskazane w załączniku linie regulujące drogi oraz linie zabudowy nie mogą być uznane za spełnienie wymogu określenia linii rozgraniczających teren inwestycji, jako że nie są to kwestie tożsame. W ocenie organu odwoławczego nie jest wystarczające stwierdzenie, że inwestycja ma być położona w obrębie działki. Ponadto organ odwoławczy wskazał, iż organ I instancji nie dokonał uzgodnień, o których mowa w art. 53 ust 4 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.