Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Lu 598/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (spr.), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, Asesor WSA Jerzy Drwal, Protokolant Stażysta Kamil Rutkowski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi P.T. K. C. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2003 - 2006 - oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr. [...] Prezydent Miasta określił "A-- spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2003 - 2005 w kwotach po 39 725, 70 złotych i za rok 2006 w wysokości 39 726 złotych. Organ podatkowy wyjaśnił, że spółka nie zadeklarowała do opodatkowania pięciu stacji bazowych telefonii komórkowej , umieszczonych na kominie kotłowni, wieży telekomunikacyjnej, wieży kościoła, elewatorze i dachu kamienicy, które w jego ocenie podlegają opodatkowaniu jako budowle związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Po rozpoznaniu odwołania spółki Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję w całości i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W ocenie organu odwoławczego prawidłowa jest ocena Prezydenta Miasta o uznaniu stacji bazowej telefonii komórkowej za budowle związane z działalnością gospodarczą spółki. Zasadności takiego stanowiska organ dopatrzył się w treści art.1a ust.1 pkt.2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych ( tekst jedn. Dz.U z 2002r. Nr. 9, poz. 84 ze zmianami ) według którego budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego , nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury , a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego , związane z obiektem budowlanym , które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Za taką oceną przemawia również art.3 pkt.3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( tekst jedn. Dz.U. z 2003r. Nr. 207, poz. 2016 ze zmianami ) gdzie przyjęto, że za budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Ograniczając się do powołanych definicji organ skonstatował, że ich analiza daje podstawę do stwierdzenia, iż stacje bazowe telefonii komórkowej są budowlami, czego potwierdzeniem są także uzyskane przez spółkę pozwolenia na ich budowę.