Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. II SA/Rz 882/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła Sędziowie NSA Anna Lechowska WSA Zbigniew Czarnik /spr./ Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 17 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia dyscyplinarnego -skargę oddala-

Uzasadnienie

Orzeczeniem dyscyplinarnym z dnia [...] lipca 2006 r. Nr [...] utrzymano w mocy orzeczenie dyscyplinarne Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] maja 2006 r. uznające A. K. winnego popełnienia czynu dyscyplinarnego i wymierzające karę upomnienia. Materialną podstawą orzeczenia kary dyscyplinarnej upomnienia był art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o służbie celnej /Dz.U. nr 156, z 2004 r., poz. 1641 ze zm./. Zdaniem organu odwoławczego odwołanie A. K. od orzeczenia dyscyplinarnego Naczelnika Urzędu Celnego nie mogło być uwzględnione, gdyż zarzuty w nim podnoszone nie miały uzasadnienia. W szczególności nie można było uznać, że orzeczona w stosunku do odwołującego kara była krzywdząca i nieadekwatna, a jej skutki bardzo dotkliwe. Odwołujący nie zgodził się z przyjęciem przez organ I instancji kwalifikacji czynu i uznaniem, że jego zachowanie było niegodne. Wreszcie A. K. stwierdził, że jego zdaniem postępowanie dyscyplinarne było tendencyjne, gdyż prowadzone pod wpływem artykułów prasowych opisujących zajście, którego był uczestnikiem. Uznając taką argumentację za niezasadną organ odwoławczy utrzymał w mocy wymierzenie dla odwołującego kary dyscyplinarnej upomnienia przyjmując, że jest ona adekwatna do czynu, który został popełniony.