Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Wr 1036/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński Sędziowie NSA Lidia Błystak Asesor WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca) Protokolant Edyta Luniak po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi L. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozliczenia w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi L. J. jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...], nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...], nr [...] którą określono podatnikowi nadwyżkę w podatku od towarów i usług za: styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2002 r.

Z ustaleń organu kontroli skarbowej wynikało, że L. J. prowadził działalność w zakresie transportu międzynarodowego towarów pojazdami uniwersalnymi. W toku kontroli organ zakwestionował podatek naliczony wynikający z dokumentów zakupu oleju napędowego na stacjach: [...] A w W., [...] A we W. oraz B we W. - uznając te dokumenty za nierzetelne.

W odniesieniu do stacji [...] A w W. (prowadzonej przez B. W.) organ stwierdził, że podatnik posiadał w swojej dokumentacji źródłowej [...] faktur wystawionych przez tę stację. Spośród nich [...] było potwierdzonych kopiami u wystawcy, do których to kopii dołączono paragony z kasy fiskalnej, potwierdzające płatność bonami dla rolników. W [...] przypadkach do jednej faktury podpięto po kilka takich paragonów, z datami tankowania w odstępie od kilku do kilkudziesięciu minut. Pozostałe [...] faktur nie było potwierdzone kopiami u wystawcy. Według wyjaśnień kierownika Działu Rozliczeń A faktury posiadane przez podatnika nie były wydrukami z jednolitego programu komputerowego do obsługi transakcji, używanego stacjach A i różniły się od innych faktur wystawianych na stacji w W., które miały charakterystyczny wygląd. Z wyjaśnienia w/w kierownika oraz z zeznań prowadzącej stację B. W. wynikało, że nie było na stacji możliwości sprzedaży oleju poza ilością dostarczoną przez A, z uwagi na stały nadzór A i dokonywanie rozliczeń dziennych ilości sprzedaży wykazanej w raportach ze stanami liczników oraz sprzężenie dystrybutorów z programem komputerowym. Niemożliwe także było, by faktury płatne wg paragonów bonami, były w rzeczywistości płatne gotówką, gdyż stacja dokonywała dziennych rozliczeń stanu gotówki i bonów. Ponadto kasy fiskalne nadawały automatycznie każdej transakcji kolejny numer, a paragony oprócz numeru zawierały szczegółowe dane dotyczące m.in. daty i godziny sprzedaży oraz formy płatności. Faktury stacja mogła wystawiać później, na podstawie okazanego paragonu.