Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 9 listopada 2006 r., sygn. II SA/Bk 501/06

Postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania wydane z urzędu w oparciu o art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ma charakter uznaniowy tak co do możliwości skorzystania z zawieszenia, jak i co do czasu, na który ma ono nastąpić (przy ustaleniu maksymalnego okresu 12 miesięcy od daty złożenia wniosku o ustalenie warunków zabudowy).

Wybór długości okresu zawieszenia postępowania o ustalenie warunków zabudowy na podstawie art. 62 ust.1 zd. 1 powołanej ustawy powinna poprzedzać analiza całokształtu okoliczności faktycznych sprawy. Jego celem jest bowiem zapewnienie organowi możliwości wzięcia pod uwagę wszystkich przesłanek prawidłowego przeprowadzenia kolejnych etapów procesu planistycznego i zagwarantowanie większej pewności realizacji ostatecznego kształtu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zasada pierwszeństwa planowego gospodarowania przestrzenią publiczną, której wyrazem jest przepis art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. nie jest nieograniczona. Interes prawny inwestora, ubiegającego się o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy podlega bowiem ochronie przez ustanowienie w przepisie art. 62 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy restrykcyjnych terminów na podjęcie zawieszonego postępowania i wydanie żądanej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis, asesor WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 09 listopada 2006 r. sprawy ze skargi W. J. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie o ustalenie warunków zabudowy - oddala skargę.-