Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 października 2006 r., sygn. I SA/Wr 1455/05

Dodatkowe zobowiązanie podatkowe jest niczym innym jak sankcją administracyjną, czyli środkiem represyjnym w stosunku do podmiotów niewywiązujących z obowiązków w zakresie podatku VAT

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Halina Betta Sędziowie: Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca) Protokolant: Kamila Paszowska-Wojnar po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 października 2006 r. przy udziale - sprawy ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2002 r. : oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] Nr [...] uchylająca w części decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. G. z dnia [...] Nr [...] określającą za marzec 2002r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług w kwocie [...] oraz ustalającej dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług w kwocie [...], dotyczącej podstawy prawnej jej wydania i orzekająca, że podstawą wydania decyzji organu podatkowego pierwszej instancji jest art. 207, art. 21 § 1 pkt 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. zwana dalej "O.p.") oraz art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. zwaną dalej "starą ustawą o ptu") i art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. zwanej dalej "nową ustawą o ptu"), w pozostałej części utrzymująca decyzję w mocy.

Wskazaną na wstępie decyzję organu podatkowego pierwszej instancji oparto na ustaleniach kontroli prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług obejmującej okres od kwietnia 2001 r. do grudnia 2002 r. Wyniki kontroli ujawniły, że Spółka rozliczała podatek naliczony w kolejnych miesiącach rozpatrywanego okresu naruszając terminy obowiązujące do rozliczenia tego podatku określone w art. 19 ust. 3 pkt 1 starej ustawy o ptu oraz termin zakreślony w § 40 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) do rozliczenia usług telekomunikacyjnych. Stwierdzono ponadto, że odliczając podatek naliczony od wydatków na zakup energii elektrycznej z faktur dotyczących gospodarstwa domowego właścicieli budynku, Spółka z o.o. A działała wbrew postanowieniom art. 19 ust. 1 i ust. 2 starej ustawy o ptu oraz regulacjom zawartym w § 48 ust. 3 i § 49 w powiązaniu z § 2 pkt 11 powołanego rozporządzenia. Powyższe uchybienia wynikały z faktu, iż określonym na fakturze nabywcą na rzecz którego dokonywana była sprzedaż energii elektrycznej był K. K., a nie Spółka z o.o. A uprawniona do odliczenia podatku naliczonego. W rozliczeniu za marzec 2002r. organ podatkowy pierwszej instancji zakwestionował podatek naliczony wynikający z faktury nr [...] z dnia [...] o wartości netto [...] VAT [...] wystawionej przez Zakład Energetyczny J.G. za energię, według taryfy G11, na nazwisko K. K. oraz podatek zawarty w fakturze nr [...] z dnia [...] wystawionej przez Telekomunikację Polską za usługi telefoniczne o wartości netto [...] VAT [...] z terminem płatności [...].