Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 lipca 2006 r., sygn. I SA/Wr 547/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2006 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w D. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług za XII/2001 oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Izba Skarbowa we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Z. Ś. z dnia [...] nr [...] w sprawie podatku od towarów i usług za grudzień 2001r.

W wyniku kontroli ustalono, że w rozliczeniu za badany okres Spółka niesłusznie uwzględniła podatek naliczony zawarty w fakturze VAT nr [...] z dnia [...], wystawionej przez A s.c. w B., z tytułu "sprzedaży inwestycji w obcych obiektach w budynku przy ulicy B. Ch. [...] w D." na kwotę netto [...] oraz podatek VAT w wysokości [...]. Transakcja powyższa polegała na zwrocie nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Spółkę A w środku trwałym podatnika. Organ skarbowy uznał, żę inwestycja w obcym środku trwałym nie spełnia definicji towaru ani usługi, określonej w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy o podatku VAT, i czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro Spółka A wystawiła fakturę, w której czynność powyższą opodatkowała 22% stawką VAT to zdaniem organu pierwszej instancji zastosowanie znalazł art.33 ust. l ustawy o VAT nakazujący zapłatę należnego podatku VAT. Natomiast w myśl § 50 ust. 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999r., faktura ta nie mogła stanowić dla Spółki B podstawy do zwrotu różnicy podatku.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji podatnik zarzucił naruszenie art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, § 50 ust.4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.12.1999r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy. Wywodził, że inwestycja w obcym środku trwałym jest traktowana w myśl przepisów o rachunkowości jako środek trwały, potwierdzeniem tego są publikacje prasowe na ten temat. W spółce A została ona przyjęta na stan środków trwałych - konto [...]. Środek trwały jest towarem (brak w tym względzie wyraźnego wyłączenia w ustawie o VAT), jego sprzedaż zatem musi być opodatkowana.