Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. I SA/Wr 148/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Henryka Łysikowska Sędzia WSA Maria Tkacz- Rutkowska Protokolant Paulina Wódka po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2006 r. we Wrocławiu przy udziale na rozprawie sprawy ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej umarzającej postępowanie podatkowe wszczęte w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w J. G. postanowieniem z dnia [...], nr [...], wszczął w stosunku do M. G. postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r.

Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. G. z dnia [...], nr [...], postępowanie to zostało umorzone jako bezprzedmiotowe z uwagi na niewłaściwość wywołaną zgłoszoną temu organowi w dniu [...] zmianą miejsca zamieszkania podatnika, która to zmiana nastąpiła przed datą doręczenia mu postanowienia o wszczęciu tego postępowania. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. - K., któremu akta administracyjne zostały przekazane w wyniku stwierdzenia powyższej niewłaściwości, wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej we W. z wnioskiem o rozstrzygnięciem sporu pomiędzy nim a Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w J. G. o właściwość organu podatkowego w zakresie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w stosunku do podatnika M. G. Rozstrzygając ten wniosek Dyrektor Izby Skarbowej we W. postanowieniem z dnia [...], nr [...], stwierdził, że organem właściwym we wskazanym zakresie jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w J. G.

Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. na mocy postanowienia z dnia [...], nr [...], wszczął z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. G. z dnia [...] umarzających postępowania podatkowe wobec M. G. w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 1999 - 2002. Po przeprowadzeniu postępowania organ ten decyzją z dnia [...], nr [...], stwierdził nieważność decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w J. G. z dnia [...], nr [...]. W uzasadnieniu tej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż Naczelnik tego Urzędu wydając decyzję o umorzeniu postępowania podatkowego w sytuacji, gdy jako właściwy winien był sprawę rozpoznawać merytorycznie, naruszył przepisy o właściwości, co wyczerpuje przesłankę do stwierdzenia nieważności określoną w przepisie art. 247 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Organ ten wskazał ponadto, ustosunkowując się do zarzutów podatnika co do zasadności wydania postanowienia rozstrzygającego spór o właściwość, iż podatnik mylnie utożsamił strony postępowania podatkowego (podatnika i organ podatkowy) ze stronami sporu o właściwość (naczelnikami urzędów skarbowych), i podkreślił jednocześnie, że spór został rozstrzygnięty przez właściwy w tym zakresie organ zgodnie z przepisem art. 19 § 1 Ordynacji podatkowej. Organ odniósł się również do zarzutu podatnika w przedmiocie niewyznaczenia ponownego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego w trybie art. 200 Ordynacji podatkowej, podnosząc, że wyznaczył podatnikowi ów termin czterokrotnie z uwagi na jego stan zdrowia i składane przez niego zaświadczenia lekarskie, przy czym wyznaczając nowy termin po raz czwarty organ ten zastrzegł, że kolejne wnioski o wyznaczenie nowego terminu nie będą pozytywnie załatwione, ponieważ z zaświadczeń tych wynikało, że podatnik mógł chodzić, a więc mógł również zapoznać się z materiałem dowodowym sprawy. Zdaniem organu z możliwości tej podatnik jednak nie skorzystał, przesyłając kolejny wniosek o wyznaczenie późniejszego terminu, który to wniosek nie został uwzględniony jako prowadzący do celowego przedłużenia postępowania.