Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. I SA/Łd 1389/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant Asystent sędziego Tomasz Naraziński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 r. sprawy ze skargi K. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Łd 1389/10

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia [...] r. K. B. zwrócił się do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Ł.- G. z dnia [...] r. nr [...], którą określono mu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w kwocie 42.919,- zł oraz wysokość zaliczek na podatek dochodowy za poszczególne miesiące 2004 r.

Wnioskodawca uznał, iż w sprawie doszło do rażącego naruszenia przepisów art. 23 § 1 i 2, art. 121, art. 180 § 1 i art. 181 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.). W decyzji wymiarowej zachodzi oczywista sprzeczność pomiędzy treścią w/w przepisów a rozstrzygnięciem. Podatnik nie ma obowiązku zaliczania swoich składek na ubezpieczenie społeczne do kosztów, gdyż może je również odliczyć w zeznaniu podatkowym. Dodatkowo wskazał, iż nieprzyjęto jego wyjaśnień w zakresie różnego nazewnictwa materiałów budowlanych, co doprowadziło do szacowania podstawy opodatkowania, gdyż pracownicy Urzędu Skarbowego nie potrafili powiązać ilości poszczególnych materiałów wykończeniowych przy uwzględnieniu nazw technicznych tych materiałów.