Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Wr 1460/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Asesor WSA Dagmara Dominik, Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński (sprawozdawca), Protokolant Aleksandra Madej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2006r. sprawy ze skargi Spółki z o. o. A we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia po wznowieniu postępowania ostatecznej decyzji Izby Skarbowej we W. z dnia [...]. nr [...]określającej dodatkowe zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1993 rok oddala skargę.

W dniu [...]. wpłynął do Izby Skarbowej we W. wniosek pełnomocnika Spółki z o. o. A we W. z dnia [...] o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Izby Skarbowej z dnia [...]nr [...]określającej dodatkowe zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1993r. We wniosku powołano się na przepisy art. 241 § 1, 240 § 1 pkt 5, 243 § 1a i art. 244 § 1 Ordynacji podatkowej i zarzucono błędne ustalenie stanu faktycznego poprzez nieuwzględnienie okoliczności faktycznych i dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, co skutkowało wydaniem decyzji rażąco wadliwej. Powołano się na wyrok Sądu Rejonowego dla W.-Ś. z dnia [...] sygn. [...], którym uniewinniono prezesa Zarządu Spółki z o. o. A J. S. od popełnienia przestępstwa karnego skarbowego z art. 113 § 1 w związku z art. 25 § 1 pkt 3 uks i w związku z art. 58 d. KK, polegającego na dopuszczeniu się do uszczuplenia należności Skarbu Państwa z tytułu podatku dochodowego w Spółce z o. o. A za lata 1992 i 1993 oraz w Spółce z o. o. B za 1992r. w łącznej kwocie [...]zł. Podniesiono, że w postępowaniu sądowym powołano dwóch biegłych, którzy w swoich opiniach inaczej rozliczyli działalność gospodarczą skarżącej Spółki z o. o. A w 1993r., niż uczyniły to i przyjęły za podstawę zaskarżonej decyzji organy podatkowe. Zdaniem wnioskodawcy dowody przeprowadzone w ramach postępowania sądowego są bezsprzeczne, precyzyjne i niewątpliwe, a wyrok w sprawie karnej powoduje, że pozostają w obrocie prawnym dwa przeciwstawne, prawomocne rozstrzygnięcia odnoszące się do tej samej sprawy, co rażąco narusza obowiązujący porządek prawny. Podkreślono, że w sprawie mamy do czynienia w związku z wydaniem nowych opinii biegłych z nowymi okolicznościami tworzącymi podatkowy stan faktyczny, które nie zostały przez organy podatkowe prawidłowo zrekonstruowane. Organy podatkowe nie ustaliły zatem rzeczywistego stanu faktycznego. Termin do złożenia przez stronę wniosku o wznowienie postępowania określony w art. 243 § 1a Ordynacji podatkowej nie upłynął, bowiem w dniu [...]. wszczęto egzekucję na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] wystawionego przez Urząd Skarbowy W.-S. M., co przerwało bieg pięcioletniego terminu przedawnienia zgodnie z art. 70 § 4 Ordynacji. Powołano się też na art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji wskazując, że na podstawie ustaleń postępowania podatkowego zakończonego decyzją Izby Skarbowej z dnia [...]. prokurator skierował w dniu [...]. przeciwko prezesowi zarządu skarżącej Spółki akt oskarżenia o przestępstwo skarbowe, a postępowanie to zostało zakończone dopiero wyrokiem z dnia [...], o którym była mowa wyżej.