Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Sz 529/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Marzena Kowalewska Sędzia WSA Alicja Polańska /spr./ Protokolant Karolina Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi "A" w B na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia 2002r. do 28 lutego 2003r. 1. u c h y l a zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu 3. z a s ą d z a od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta i Gminy decyzją z dnia [...] nr [...] określił "A" w B wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2002 rok i miesiące styczeń i luty 2003 roku, należnego za grunty pod 26 jeziorami z wodą płynącą położonymi na terenie Gminy [...].

Uzasadniając decyzję, organ podatkowy stwierdził, że powodem jej wydania był fakt niezłożenia przez "A" wymaganej deklaracji podatkowej w stosunku do gruntów pod jeziorami i niezapłacenie tego podatku.

Dalej z uzasadnienia decyzji wynika, że organ podatkowy ustalił, iż dzierżawcy jezior z wodą płynącą, dzierżawiący je na podstawie umów zawartych z "A" byli podatnikami podatku od nieruchomości za grunty pod tymi jeziorami do końca 2001 r., zaś od dnia 1 stycznia 2002 r., czyli z dniem wejścia w życie nowego Prawa wodnego, z mocy prawa, stali się dzierżawcami wyłącznie prawa rybackiego użytkowania jezior. Prawo wodne wskazało w przepisie art. 11 ustawy podmioty, które wykonują w stosunku do wód publicznych prawa właścicielskie w imieniu Skarbu Państwa, jednakże określenie przedmiotu opodatkowania, tj. konkretne nazwanie wody przekazanej we władztwo tym podmiotom nastąpiło dopiero z dniem 19 lutego 2003 r., kiedy weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub ich części stanowiących własność publiczną. W tej sytuacji, uznał organ podatkowy, brak jest możliwości przypisania obowiązku podatkowego podmiotowi, który nie miał możliwości powzięcia informacji o przedmiocie opodatkowania, nie można również tego obowiązku przypisać dzierżawcom jezior. W związku z tym, jeziorami nadal władała "A", tyle że już bez tytułu prawnego. Ten stan faktyczny potwierdzają zapisy w ewidencji gruntów i budynków, które na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego wiążą organy podatkowe w zakresie danych. Ewidencja jest dokumentem urzędowym, o którym mowa jest w art. 194 Ordynacji podatkowej i zgodnie z tym przepisem stanowią dowód tego, co zostało stwierdzone.